De verbitterde hangt met zijn hoofd in het verleden. De dromer in de toekomst. Maar geleefd wordt er natuurlijk niet. Ook de mens die continu denkt dat hij het leven bij de ballen moet grijpen houdt geen tijd over om dat daadwerkelijk te doen.

De beroepsschrijver kiest er in het gunstigste geval voor om te aanschouwen, niet om te proeven. Vrij belachelijk eigenlijk, om te beschrijven hoe mooi iets wel niet is, zonder daar domweg zelf van te genieten.

Hoe zinloos dus te schrijven, als men beter kan leven. U begrijpt dat de titel van dit stukje niet moeilijk te verzinnen was met deze gedachte in het achterhoofd.

Maar van de andere kant is de schrijver juist degeen die het leven presenteert als iets dat niet gemist mag worden. Hij houdt de illusie in stand. Het is namelijk allemaal wel leuk en aardig, dat leven klemvast bij de kloten grijpen, maar wanneer men de knikkers, zo men daar al niet afkerig van is, met geen mogelijkheid weet te vinden, dan is de weg naar wanhoop en waanzin een hele korte.

Waarmee de titel van dit stukje, om niet te zeggen dit stukje zelf, uiteindelijk kant noch wal raakt, maar wij het omdat het nu eenmaal geschreven is toch maar plaatsen en zelfs laten staan.

Als het leven zelf.

  1. Mijnheer Lijstje zegt op 21 oktober 2003:

    mIKe, hoe zit dat precies met het verleden, heden en toekomst? Ik herinner mij van de Middelbare School Wiskunde iets met limieten die naar nul gaan en dat soort dingen en nou scheen het me toe dat het heden ook een moment is met een tijdsduur die richting nul gaat. (U snapt het wel: een uur geleden noemt met het verleden. Maar 1 minuut geleden dus ook. Maar dan een seconde geleden ook. En een miliseconde, nanoseconde etc. )

    Kunt je dat (als Wiskundig Begaafd Persoon) bevestigen?

    Zou dat betekenen dat ik dus niet in het verleden KAN leven en betekent dat dan weer dat ik dus of verbitterd ben of een dromer? En dat er dus geen verbitterde dromers kunnen bestaan, behalve in Suske en Wiske als professor Zonnebloem tenminste in de buurt is? (Of was Zonnebloem nu van Kuifje? Ik weet het niet meer).

    Een hoop vragen, en ik hoop op een antwoord.

    Met vriendelijke groet,
    Mijnheer Lijstje
    Hedenist

  2. Mijnheer Lijstje zegt op 21 oktober 2003:

    Sorry, maar “dus niet in het verleden KAN leven” moet zijn “dus niet in het heden KAN leven”

    (Ik heb een beetje haast, de teletijdmachine vertrekt over een paar minuten).

  3. mIKe zegt op 21 oktober 2003:

    Barabas, Mijnheer Lijstje, het is professor Barabas.

    Natuurlijk kan ik bevestigen dat het heden ongrijpbaar is. Zie maar: ik bevestig het. Feitelijk zegt U in andere woorden waar ik ook op doelde, zo denk ik, als U tenminste ‘het heden’ voor ‘de ballen van het leven’ zou inwisselen.

    De verbitterde dromer is echter iets waar ik nog even over nadenken moet. Zijn wij hier wederom op een oxymoron gestuit?

    Wellicht is niet iedereen verbitterd die in het verleden leeft. En droomt anderzijds niet ieder mens die slechts de toekomst voor ogen heeft.

    U blijft mij overigens nog altijd verbazen en verblijden met dat wat U uit zo’n stukje als deze plukt. Uw gedachte is niet zelden anders dan mijn gedachte bij het schrijven, doch welzeker sprankelend.

  4. Mijnheer Lijstje zegt op 21 oktober 2003:

    mIKe, ik ben blij dat ik een aanvulling kan zijn op jouw scherpe schrijfsels. Ik schrijf meestal op wat er het eerst in me op komt, dan klik ik op PREVIEW (waarmee ik het in 1 klik naar de toekomst zend)en als het niet al te belachelijk is, klik ik op POST (waarmee ik het in een keer, floeps, als het ware naar het verleden zend).

  5. CasaSpider zegt op 21 oktober 2003:

    Het antwoord op deze en vele, vele, andere vragen is eenvoudig en luidt: BALANS.

  6. bicat zegt op 22 oktober 2003:

    SPREIDING, toch?

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *