Hij, die wel wil hakken maar niet van spaanders houdt, krabt zich.
Nooit eerder irriteerden hem de luizen in zijn pels.

Maar hij blijft kalm.

Stuk voor stuk zwijgt hij ze dood.

  1. drs. J. zegt op 3 februari 2004:

    Spreken is zilver, zwijgen is goud.

  2. Puck zegt op 3 februari 2004:

    Keistil.

  3. Actiereactie zegt op 3 februari 2004:

    Een kwestie van aardig zijn?

  4. Actiereactie zegt op 3 februari 2004:

    Of toch gevonden willen worden? (Aardig dat is.)

  5. Dimitri zegt op 3 februari 2004:

    Slechte haiku, voor jouw doen.

  6. Mijnheer Lijstje zegt op 3 februari 2004:

    In Amsterdam is vannacht een man doodgezwegen.
    Morgenavond word er een stille tocht gehouden.
    Sssssst.

    ’t Is stil in Amsterdam
    De mensen zijn gaan slapen
    De auto’s en de fietsen
    Zijn levenloze dingen
    De stad behoort nu nog
    Aan een paar enkelingen
    Zoals ik
    Die houden van verlaten straten
    Om zomaar hardop
    In jezelf te kunnen praten
    Om zomaar hardop te kunnen zingen
    Want de auto’s en de fietsen
    Zijn levenloze dingen
    Als de mensen zijn gaan slapen
    ’t Is zo stil in Amsterdam
    En godzijdank niemand
    Die ik tegenkwam

    etc etc (Ramses Shaffy)

    Groeten uit Amsterdam (’the city that always sleeps’) van Mijnheer Lijstje

  7. elfjetwaalfje zegt op 3 februari 2004:

    ‘nooit irriteerden hem de luizen in zijn pels.’
    mmm, dat moeten we even uitvlooien

  8. robtheblob zegt op 3 februari 2004:

    Arme luis in de pels. Hoe harder hij schopt en schreeuwt, hoe stiller het wordt. En dat terwijl hij slechts zijn levensdoel vervult. Zijn instincten volgt. Is hij soms van uitputting gestorven?

  9. bicat zegt op 8 februari 2004:

    Stuk dat me doet denken aan verdronken avonden.

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *