Een goeie rochel komt van diep. Het slijm dat ten behoeve van een fluim opgehoest wordt is bij voorkeur van het taaie soort. Wanneer een dergelijke klodder zich in de mond bevindt kan men er twee dingen mee doen. Uitspugen of doorslikken. De laatste optie is minder weerzinwekkend dan ze klinkt.
Vreemd genoeg is het vele malen lastiger om de rochel weer naar binnen te werken wanneer men hem eerst in een overigens schoon glas heeft gedropt (probeert U het maar). Waarom is dat zo? Welnu, iets dat het lichaam verlaten heeft wordt over het algemeen op z’n minst als verdacht beschouwd. Het hoort er niet meer bij.
Mocht U bovenstaande met enige argwaan tot U genomen hebben, weet dan dat het hier om een serieuze tak van wetenschap gaat. Het werk van de heer Paul Rozin, in de wandelgangen ook wel dr. Disgust genoemd, mag hierbij niet onvermeld blijven. Mits U tijd te veel heeft kunt U zelf eens meten of U bovengemiddeld snel walgt.
Het ligt voor de hand om te veronderstellen dat walging ten minste voor een deel evolutionair bepaald is. Darwin zelf schreef hier ooit al over. Toch vermoed ik dat voornamelijk culturele invloeden aan het verschijnsel ten grondslag liggen. Persoonlijk kijk ik, met de jaren, van steeds minder op, en ik scoor nu dan ook bijzonder laag op het testje van Rozin.
Niettemin zijn er zonder twijfel universeel walgelijke zaken. Verschijnselen die iedereen om onverklaarbare redenen tot afgrijzen dwingen. Wat dacht U, om er maar eens een cliché voorbeeld bij te slepen, van het geluid van een nagel over een schoolbord? Zelf krijg ik alleen al bij de gedachte koude rillingen. Maar ik weet niet waarom.
_mikzlog
Naar Japan geweest? En u verwonderd wat schoolmeisjes daar allemaal te koop aanbieden?
http://www.asahi.com/…
Sjonge, wat een verhaal! Nee, in Japan was ik nooit, maar plots doemen mij allerlei foute vragen op. Vind ik schoolmeisjesslijm bijvoorbeeld minder smerig dan oude-mannen-slijm? Om over dat ondergoed nog maar te zwijgen.
Freud was van mening dat (bijna) alles aangeleerd was, want menig baby of peuter speelt zonder weerzin met zijn eigen uitwerpselen mocht je het de kans geven.
Wat ik overigens altijd als onzin ervaren heb, denk dat bij het genoemde voorbeeld eerder de nog niet volledig ontwikkelde zintuigen een rol spelen.
Maar de door U omschreven roggel in een fris glas en dan het beeld dat iemand dat opnieuw naar binnen tracht te werken is heel erg lekker zo op de nog vroege morgen… gelukkig heb ik geen al te gevoelige maag..
Overigens doet het merendeel in het testje me dan weer niks, de walging is bij mij wellicht ook meer afhankelijk van de omstandigheden en persoon in kwestie.
Mijn walging discrimineert zogezegd.
nagel over het schoolbord stoort mij allerminst
Het schoolbord weersta ik, de achterkant van een tegeltje is een lastiger zaak.
Heeft u ooit de act gezien dat vijf personen achter elkaar hun tanden poetsen met dezelfde borstel en dat de tweede het spoelwater gebruikt dat de eerste uitgespuwd heeft, de derde dat van de tweede en zo verder. Bij de vierde persoon kreeg ik toch het idee dat ik blij was dat ik niet op zijn plaats stond.
@Actiereactie: Ook mijn walging discrimineert, hetgeen er mogelijk dan toch op duidt dat er (soms) van aanleren sprake is. Het testje is trouwens zo Amerikaans als een hamburger, en ik vermoed dat de gemiddelde Nederlander er dan ook relatief laag op scoort.
@Liesan / @wiro: Misschien heeft ‘nagel over schoolbord’ weinig met pure walging te maken, maar wat ik dus niet begrijp is waarom dit geluid bij mij (en veel anderen) door merg en been gaat. Niemand heeft mij geleerd dat dit geluid niet fijn is, en ik kan mij ook niet voorstellen dat mijn afgrijzen een functie heeft.
@maria: Een smakelijk voorbeeld. Ofschoon ik niet pietluttig ben, deel ik Uw mening over het lot van de vierde persoon.
Ik ben gemiddeld wilt U maar zeggen?
Weet U wat dan wel weer om te walgen is dat je iemand schaamteloos tussen zijn tanden ziet pulken en in een flits het beeld krijgt dat hij een stevige made uit zijn tandvlees trekt die heel triomphantelijk achter die wroetende pinknagel is blijven hangen.
Nu ja, dat wilde ik even met U delen aangezien ik vermoed dat U er mede oorzaak aan bent.
Ik haal het einde van uw post niet eens.