Wie uit angst voor misverstanden zijn mond houdt en vervolgens beseft dat ook dát weer tot misverstanden leidt geraakt in een vervelende lus. Het advies om moedig te zijn is, hoewel goedbedoeld, meestal misplaatst. Men sommeert water niet te branden. In plaats daarvan dient men zich af te vragen waar die vrees vandaan komt. Is dat eenmaal achterhaald, en het koude water verdampt, dan kan de mond geroerd en kunnen de letteren knetteren.

Wie zich echter, uit angst dat de angst voor misverstanden is ingegeven door het eigen onvermogen om een duidelijk verhaal te vertellen, niet afvraagt waar die koudwatervrees nou vandaan komt, komt nooit meer uit die vervelende lus. Hij hangt zich zelve op.

  1. O. zegt op 15 september 2006:

    U eindigt uw betoogje wat dramatisch, mijn Waarde, maar dat maakt hetgeen u stelt mijnsinziens niet minder waar.

    Echter: het weer is goed, het weekend staat voor de deur en heel misschien (ik kan natuurlijk niet in uw agenda kijken) heeft u wel wat afspraken in het verschiet die Uw leven weer wat glans kunnen doen geven.

    Laat dat koord dus nog heel even ongemoeid, is mijn advies, en wellicht slaat uw Lus op korte termijn wel weer om in Lust.

    Groet, Nozzle

  2. mIKe zegt op 15 september 2006:

    @O.: Breek me over Lust de bek niet open, vriend O. Bungelde ik nu niet aan de hoogste balk (hetgeen tussen haakjes verdomd lastig typt, zo met den laptop in de hand), dan was ik uit pure frustratie inmiddels wel tegen een muur opgelopen. Uw positieve blik waardeer ik echter zeer! Wie er ook voor de deur moge staan – weekend of, bij wijze van spreken, U -, het zojuist omgetrapte krukje maakt het mij onmogelijk om open te doen, maar dan nog, het gaat natuurlijk om het idee.

  3. Actiereactie zegt op 16 september 2006:

    L…u..s..t
    Het is dat U het schrijft dat ik het nu weer weet.

    Ik zwijg met regelmaat maar ervaar geen lussen.
    Zijn ook niet mijn ding, indien al nodig dan zal ik ook zwijgend springen en niet met een luid ‘van onderen’, consequent moet men zijn mijn waarde.
    U vreest dat ik wellicht een bedorven ziel meeneem of een nog onbedorven ziel bevlek tijdens dit gebeuren?

    Wat ik schrijf, consequent moet men zijn mijn waarde.

    (En gaat U mij nu niet zeggen dat ik mezelf reeds lang geleden ophing, zwijgen is goed!)

  4. mIKe zegt op 17 september 2006:

    @Actiereactie: Altijd fijn van U te horen :-)

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *