Ze praat snel maar accuraat, zoals een chef-kok groente snijdt. Het vuur staat hoog, haar wangen gloeien. Brauwen wieken over haar gezicht. Ademloos kijk ik toe, vlindernetje in de hand, ofschoon ik ook wel weet dat pure passie zich niet vangen laat.

Ik wil haar hersens likken.

Dan vertraagt ze, en met het tempo slaat het timbre neer: haar stem donkert. Ik zie een glinster in haar ogen, en de echtheid van die traan. Ik duik erin, en proef de zee, verslik me bijna. Ziet ze mijn gespartel? Haar lach bevrijdt me hoe dan ook, en laat me weten dat ik in deze onderstroom nooit verdrinken zal.

Als dan eindelijk de stilte dreigt neem ik het heft, en vul de lucht met woorden. Ze fonkelen, en blijven hangen, zo licht zijn ze. Plots zie ik een weerschijn, in de spiegel van haar ziel. Zilverlust. Zo vrij, zo begrepen sprak ik nooit. Bij haar voel ik me veilig.

Ik stok als zij me kust, en voel haar handen op mijn wangen, maar ook in nek, op schouderblad en billen. Ze spint me in met armen. Ik proef haar tong en denk aan niets. Ja, zo mag ik sterven.

  1. Oscar zegt op 12 november 2007:

    Allemaal goed en fijn, maar vóór u sterft eerst nog graag een paar van dit soort stukjes a.u.b.

  2. Actiereactie zegt op 13 november 2007:

    Vrouwen doen dat.

  3. Oscar zegt op 13 november 2007:

    @ Actiereactie:
    Wat? Eerst nog een paar van dit soort stukjes schrijven alvorens ze sterven?

  4. Actiereactie zegt op 13 november 2007:

    @Oscar
    Ik doelde meer op het schrijven van Mike maar Uw interpretatie is wellicht ook een mogelijkheid zoveel stervende vrouwen ken ik niet.

  5. jnnk zegt op 15 november 2007:

    Ik hou van dolverliefd en door dit stukje hou ik ook al bijna van jouw vrouw.

  6. Wil zegt op 17 november 2007:

    > Ik wil haar hersens likken.

    Beste Mike,
    Hersens bevinden zich bij vrouwen niet op dezelfde plek als bij mannen.

    Dat ik U behoede voor die vergissing.

  7. Luc zegt op 20 november 2007:

    Keer op keer lees ik met ontzag die woorden die elkaar opvolgen, lichtjes het ritme opdrijven, tot die ontlading in de laatste zin. Zeer fijn!

  8. karin zegt op 22 november 2007:

    Wat mooi!

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *