Wat is het toch fijn om een tijdmachine te hebben! Ik ben zo blij niet honderd jaar eerder geboren te zijn, toen men er alleen nog maar van kon dromen dat zo’n apparaat er ooit zou komen. Iedere ochtend reis ik naar de toekomst, en iedere avond keer ik weerom. Ik woon op 30 kilometer van het jaar 2011, waar ik werk. Eenmaal thuis bijt ik in het stof der eeuwen, en leef ik mijn leven als was het altijd gisteren. God is nooit verdwenen uit het stadje waar ik woon, en dat doet deugd, want ik zie Hem graag.

Om U een beeld te geven knipte de heer E.C. Rahms in 1877 een foto van de IJsselkade, op een steenworp afstand van mijn huis. Er is niet veel veranderd. De Klomp, het stoombootje op de voorgrond dat destijds een passagiersdienst naar Gouda onderhield, ligt er weliswaar niet meer, maar de kerk, een groot aantal huizen en vooral de sfeer is precies gelijk aan die van toen. En zelfs aan die van vóór de uitvinding van het fototoestel. Maar of de heer Rahms dat wist? Pas achttien jaar later schreef H.G. Wells De Tijdmachine.

Vorige week deed ik zelf een poging om die tijdloze sfeer te vangen. Ik begaf me naar de plek waar de heer Rahms ooit gestaan moet hebben, en fotografeerde de kade. Ik deed dat niet op precies dezelfde manier als hij, maar met een wat modernere techniek: driemaal maakte ik een foto, driemaal paste ik de belichtingstijd aan. De foto’s voegde ik (of beter gezegd mijn computer) samen tot een afbeelding met hoog dynamisch bereik, zoals dat heet. Het resultaat is, als U het mij vraagt, bijna nog negentiende-eeuwser dan de opname van Rahms.

Ik kan me goed verliezen in dit beeld, en alle historie die erin besloten ligt. De veertiende-eeuwse toren van de St. Michaëlskerk is hier in volle glorie te zien. En de zeilboot voor de kerk, hoe lang ligt die er niet? Rahms zag hem ook al. En op nummer 5, het ‘huis met de trapjes’, vinden we het kantoor van rederij Schutte uit Aart Luteyn, een inmiddels vergeten boek van Herman de Man uit 1937. Ook hij zal ooit op deze plek, waar E.C. Rahms en ik onze plaatjes schoten, gezeten hebben, mijmerend over een verhaal dat wellicht de toekomst zou trotseren.

  1. maarten zegt op 19 februari 2011:

    In mijn hoofd ben ik een rondleiding door mijn woonstad aan het voorbereiden voor een groepje Belgen. Donderdag reed ik langs een van de locaties, en bedacht hoe veel historische lagen zo’n locatie kent, 19e tot en met 21e eeuw liggen over elkaar, zichtbaar.
    Is op uw locatie – auto’s daargelaten – iets van de afgelopen 50 jaar zichtbaar? Of blijft het een tijdreis, het verleden in?

  2. mike zegt op 20 februari 2011:

    @maarten: Om U een idee te geven: het pand dat ik bewoon is gebouwd in 1643, en is één van de ruim 250 monumenten in het centrum van mijn stadje. Niet iedereen is ervan op de hoogte dat de tachtigjarige oorlog inmiddels voorbij is, maar tóch hebben we hier (sinds kort) een pin-automaat! :-)

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *