Laten we er geen doekjes omwinden, voyeurisme is een mooi iets. Terwijl ik rustig bezig was – inderdaad, met het scheiden van koren en kaf – viel mijn argeloos oog op twee rode beestjes. Een duidelijker specificatie kan ik U niet geven, de beestjes waren rood en konden vliegen. Dit laatste is iets dat ik niet kan. Zij vlogen echter niet, maar waren druk doende met de daad. Dat is nou weer iets dat ik eventueel wel kan. Hoedanook, ik keek gefascineerd toe, greep naar mijn toestel (lees camera) en begon plaatjes te schieten van Mijnheer Roodbeestje, die op dat moment bezig was iets heel anders te schieten, en wel in Mevrouw Roodbeestje. Ze hadden gelijk! Wat anders doet een weldenkend wezen op zo’n tropische dag? Rollebollen dus, in de vrije natuur, zonder acht te slaan op de rest van de wereld. Ik deed dat echter toch niet. Ik keek slechts. Ongetwijfeld the next best thing.
Wie de volledige reportage wil bekijken, hij/zij sture een mailtje, en ontvangt de foto’s per omgaande, uiteraard in neutrale verpakking. Verder, indien U mij de werkelijke soortnaam van de Roodbeestjes kunt mededelen, ik houd mij ten zeerste aanbevolen.
Ik zou de foto’s graag per omgaande ontvangen. Hebt u ook foto’s van de vrouwtjeskever alleen? Ik zou zeggen dat dit de bombardeerkever is, u vast wel bekend.
Er zijn blijkbaar weinig hersenen nodig om toch de liefdesdaad te kunnen volbrengen. Tijdens mijn Biologie studie mocht ik horen over allerlei vormen van paren. Er bestaat een beest dat geen geslachtsorganen heeft, de naam weet ik niet meer, maar bij gebrek daaraan, boort het mannetje een gat in het vrouwtje en zo kan een en ander toch plaats vinden. Ik wou dat ik wat weer initiatief had, want het blijkt wel dat er altijd meer mogelijk is dan je in eerste instantie denkt.
Dit geldt voor allerlei terreinen. Ik zal hier op terug komen.
Helaas, de vrouwtjeskever werd geen moment rust gegund. De bombardeerkever (dank, heer Lijstje, voor deze opheldering) blijkt niet bepaald teder. Tijd voor pauze was er niet, sterker nog, er kwam geen eind aan. Zojuist bedenk ik me dat ik mogelijk helemaal geen parend stel heb gefotografeerd, maar misschien een Siamese bombardeerkever, tot op heden niet eerder waargenomen.
Uw laatste reactie roept bij mij meer afschuw dan inspiratie op. Mag ik hopen dat U hetzelfde voelt?
U doelt op het boren van gaten in partners om zo te paren? Ja, dat is niet helemaal wat ik voor ogen heb, maar ik wilde maar zeggen dat er altijd een uitweg, of in dit geval een inweg, is. Er is meer mogelijk dan men denkt, dat was eigenlijk de strekking.
Warempel, inderdaad, het soldaatje of beter de kleine rode weekschildkever, bezig met zijn voornaamste dagvulling. Mocht u ooit nog om namen verlegen zitten dan is bijkomende link wellicht een uitkomst.