De man had maar één obsessie, maar niet de minste: hij wilde wijs worden. Daartoe las hij zich bijkans te pletter. Hij strooide kwistig met quotes. De zinnen breide hij aan elkaar met een slechte kwaliteit wol, die met het vele blaten vrijkwam.
Ik wilde hem niet kwetsen, maar voelde me verplicht hem te waarschuwen.
“Dag mijnheer, U weet erg veel. Hoe komt U toch aan al die kennis?”
“Gelezen, mijn waarde. Ik lees bijzonder veel. Mijn huis staat vol boeken. Een huis zonder boeken is als een lichaam zonder ziel.”
“Juist. Heeft U ooit beseft dat U zich ook dom kunt lezen?”
Een dubbele knippering van de ogen verraadde de onzekerheid van deze man. Hier had hij blijkbaar nog niet over gelezen. Anderzijds besefte ik ook dat ik misschien iets te direkt was geweest.
“Mijnheer?”
De man antwoordde niet meer, maar bewoog zich langzaam heen, onderwijl iets voor zich uit mompelend als: “Dat zoeken we op”.
_mikzlog
Ik las ooit een verhaal over een man die als hobby encyclopedieen met elkaar vergeleek om zo fouten op te sporen. Toen er eens een meisje met hem mee naar huis ging en aardse dingen met hem wilde doen, werd hij zo zenuwachtig dat hij over zijn hobby begon te ratelen, terwijl zij vertwijfeld dacht, mijn God, moet dat er allemaal in??
Ik was het niet zelf hoor, dat jullie niet het verkeerde denken! Nee, ik LAS het ergens, ik dacht dat het een verhaal van Wolkers was.
Zoals U pleegt te geloven, heb ik nooit veel begrepen van de wereld, laat staan van de mensheid die deze bevolkt. Maar na het lezen van het schrijfsel boekenwijsheid, ben ik nog meer dan ooit de weg kwijt in dit groter geheel.
Want is het niet zo dat iemand zich überhaupt nooit `dom` kan lezen. Ondanks de moeite en eventuele oprechte pogingen daartoe. En dat slechts, omdat dom een niet bestaat iets is, door begrenzing opgelegd, door mensen verzonnen. Buiten beschouwing gelaten de taalkundige bezwaren.
En is het juiste antwoord op een zeer goed mogelijk denigrerende vraag, als U het uitleggen moe bent, inderdaad niet die van langzame verwijdering?. Een vorm van respect, wetende dat antwoorden geen zin heeft op sommige vragen, en kwetsen geen optie?. En tot wie en wat of waarom voelt de schrijver het zich verplicht om te vragen, als deze al weet (en aangeeft), dat hij te direct was?. Sommige mensen gaan liefdevoller om met hun muze.
Ps. Interessante man waarover U schrijft, zou hij te porren zijn voor een goed gesprek?
Wat zijn dat toch voor warrige teksten hierboven? “En is het juiste antwoord op een zeer goed mogelijk denigrerende vraag, als U het uitleggen moe bent, inderdaad niet die van langzame verwijdering?” Wat een wartaal.
Het is me wel duidelijk, die Vanzo heeft zich dom gelezen, hij is zelf het beste bewijs voor datgene wat hij wil ontbewijzen
tuurlijk lijst…
Naar mijn idee heeft mIKe helemaal gelijk als hij stelt dat men zich dom kan lezen. Je ziet het toch om je heen? Als die mensen die de Story en de Weekend lezen, domme weekbladen, die zijn zelf ook dom geworden. Mensen die te lang de Telegraaf lezen, worden vanzelf dom. Zo moeilijk is dit toch niet in te zien, allemaal? Zelf lees ik alleen hoogstaande dingen waaronder de schrijfsels van mIKe en ik merk dat ik steeds minder dom word. Ik zuig het gewoon in mij op, en neem het met me mee, om het te gebruiken, mocht dat zo uitkomen.
Ik geniet trouwens met enorme teugen van deze bloggers, wat een leuk systeem, tiep tiep tiep en klik en hopla, het staat op internet. Wat toch een medium, dat Internet. Dat die Fransen nou nog steeds in dat suffe MINITEL geloven (ergens gelezen), je snapt het niet.
Ofschoon Mijnheer Lijstje geen ongelijk heeft door te zeggen dat men dom wordt door domme weekbladen te lezen, moet het mij ditmaal van het hart dat ik de – neem ik aan – oprechte twijfel van heer Vanzo begrijp (kan een mens zich wel dom lezen?). Niettemin ben ik toch van mening dat men zich zelfs ‘dom’ kan lezen met ‘slimme’ boeken. Het gevaar is namelijk niet zelden levensgroot dat men met het lezen van (bijvoorbeeld) de grote filosofen de eigen zelfdenkzaamheid in de kiem smoort.
Overigens excuses voor het momenteel vreselijk trage ‘commentaar systeem’. Als dit nog langer zo doorgaat dan probeer ik een ander.
Zoals de spiegel het licht reflecteert, spiegelt het boek de gedachten…
Ach, wie slaaf van zijn boekenwand is,
de wereld hooguit op een zondag ziet,
is vaak onzeker als hij wil proberen
de mensheid overtuigend te beleren
(uit Goethe: Faust)
maxime