Zij die daad­wer­ke­lijk geïnte­res­seerd zijn in mijn wel­be­vin­den, en slechts dit log als aan­kno­pings­punt heb­ben, heb­ben het zwaar. Ik ben mij er van be­wust dat ik niet de meest ex­pli­cie­te ver­tol­ker ben van mijn eigen ge­voel. De tristes­se die de ge­voe­li­ge lezer zo nu en dan van­uit z’n mo­ni­tor meent te zien sij­pe­len is niet al­tijd in­ge­beeld. Noch iets om U grote zor­gen over te maken, haast ik mij daar­bij te zeg­gen.

Een me­di­um als het on­der­ha­vi­ge leent zich in mijn ogen maar matig voor on­ver­bloemd­heid, of­schoon ik daar ook zelf wel­eens op wil uit­zon­de­ren. Daar­naast ben ik geen kla­ger. En mág ik niet kla­gen, denk ik soms. Met als ge­volg dat ik stuk­jes schrijf die de kern vrij­wel al­tijd raken, maar niet tonen. Pure nep, zegt de een. Ter­wijl een ander de wenk­brau­wen fronst.

De laat­ste tijd lijkt mijn hoofd door een groei­en­de ver­moeid­heid be­van­gen. Laat ik daar nu maar eens niet om­heen draai­en. Ik ben zelfs te moe om te be­den­ken waar die ver­moeid­heid van­daan komt. Het voor­jaar dat op zich wach­ten laat, of de hoe­veel­heid hooi die mijn vork torst. Of toch iets an­ders. Al slaat U me dood.

Van­daag ech­ter ge­niet ik van de eer­ste zon­ne­stra­len. En al wan­de­lend door de stad plooit mijn ge­zicht zich als van­zelf tot dub­be­le punt streep­je haak­je slui­ten.

En ie­der­een lacht terug.

  1. Inge zegt op 17 maart 2004:

    :)

    en ook

    (((mIKe)))

    als Uw ver­moeid­heid ook Uw hart zou tref­fen, laat het dan bij­tijds weten, in dat geval zijn nog een paar kop­pels haak­jes open/slui­ten bij te be­stel­len…

  2. jwl zegt op 17 maart 2004:

    Ik lees hier graag.

  3. Lie­san zegt op 17 maart 2004:

    Ik be­ticht de zon, het gras en de kro­kus­sen van enige ma­ni­pu­la­tie, ik vind U van­daag erg lief omdat U het woord ‘on­der­ha­vi­ge’ ge­bruikt.

  4. Mijn­heer Lijst­je zegt op 17 maart 2004:

    mIKe, je kunt bij mij evt schrijf­stuk­jes be­stel­len, als je te moe bent.
    *Ge­wo­ne schrijf­stuk­jes: EUR 40 per stuk;
    *Schrijf­stuk­jes met bril­jan­te inval: EUR 80 per stuk;
    *Schrijf­stuk­jes in jouw stijl: on­be­taal­baar.

  5. Inge zegt op 17 maart 2004:

    Tsss, Mijn­heer Lijst­je, U lijkt een gier met dol­lar­te­kens in Uw ogen. Mijn haak­jes zijn trou­wens gra­tis ende voor niets. Maar ik kon ze hier moei­lijk al­le­maal in­eens pos­ten, an­ders had U geen plaats meer om te re­a­ge­ren.

    Ik vraag me ook af hoe je ‘on­be­taal­baar’ in­vult op een over­schrij­vings­for­mu­lier. Dit ook al tus­sen haak­jes.

  6. an­ne­ke zegt op 18 maart 2004:

    :-)

  7. elf­jet­waalf­je zegt op 18 maart 2004:

    @inge en @ Mijn­heer Lijst­je :
    (on­be­taal­baar) rechts­bo­ven in­vul­len en op het strook­je voor je­zelf
    je komt wel in de pro­ble­men met pc-ban­king
    as­te­rik­sen als al­ter­na­tief en bij de me­de­de­ling ‘(on­be­taal­baar)’ no­te­ren
    be­staat on­be­taal­baar in euro of zijn dat vreem­de va­lu­ta ?
    en wat is de wis­sel­koers?
    heeft mIKe een eigen munt­een­heid ?
    of is er ruim­te voor ruil­han­del ?
    en wat wordt er dan ge­ruild ?
    mIKe zijn bij­dra­gen voor re­ac­ties ?
    en hoe is de wis­sel­koers hier ?

    zoals u allen ziet : meer vra­gen dan ant­woor­den
    en dat alles voor pure nep
    als dat geen nep is

  8. wil­lem zegt op 18 maart 2004:

    De schrij­ver ver­bloemt zo veel als hij nodig acht en ver­klaart hij zo­veel als hij dur­ven wil.

  9. Di­mi­tri zegt op 18 maart 2004:

    Dus dat ben jij, die al­tijd met dat ge­kan­tel­de ge­zicht door de stad loopt? :-)

  10. Mijn­heer Lijst­je zegt op 19 maart 2004:

    Wat ik niet snap is waar­om men “on­be­taal­baar” zou wil­len in­vul­len op een over­schrij­vings­for­mu­lier dan wel op een PC-ban­kings­for­mu­lier. Men houdt een pak melk dat on­houd­baar is toch ook niet? Men ver­vangt een schil­de­rij dat on­ver­vang­baar is, toch ook niet? Men stelt zich iets dat on­voor­stel­baar is toch ook niet voor? Men troost ie­mand die on­troost­baar is, toch ook niet? Men be­stelt een post­stuk dat on­be­stel­baar is, toch ook niet? Men ge­naakt ie­mand die on­ge­naak­baar is, toch ook niet? Men vindt ie­mand die on­vind­baar is, toch ook niet?

  11. Inge zegt op 19 maart 2004:

    @ Mijn­heer Lijst­je

    Men kan toch enkel be­slui­ten dat ie­mand on­vind­baar is, nadat men heeft ge­zocht en niet ge­von­den, dat ie­mand on­troost­baar is, nadat men heeft ge­poogd te troos­ten en daar niet in ge­slaagd is, on­ver­vang­baar omdat men het in ge­dach­ten door iets an­ders pro­beer­de te ver­van­gen en dat dat on­toe­rei­kend was?

  12. wil­lem zegt op 19 maart 2004:

    Inge, door­den­kend op die ge­dachten­trein, is mIKe dan wel zo on­ken­baar? Heb­ben wij wel ge­pro­beerd hem te ken­nen?

  13. Mijn­heer Lijst­je zegt op 19 maart 2004:

    @Inge: Je hebt in­der­daad ge­lijk. Ik ging er van uit dat wat er staat, waar is. Maar dat is on­waar. Wat er staat is vaak niet waar, niet­waar? In dit geval (on­be­taal­baar) had ik het zelf ge­schre­ven en dus dacht ik dat het waar was. Maar men dient kri­tisch te blij­ven, zelfs t.a.v. de eigen schrijf­sels. Toch blijf ik van me­ning dat mIKe zijn schrijf­stuk­ken on­be­taal­baar zijn.

  14. Inge zegt op 19 maart 2004:

    Ken­baar is nie­mand Wil­lem, her­ken­baar daar­en­te­gen…

    Men dient zeker kri­tisch te blij­ven, Mr. Lijst­je. Ui­ter­ma­te zelfs. Maar niet sim­plis­tisch. Soms kun­nen schijn­ba­re te­gen­stel­lin­gen bei­den waar blij­ken. Iets on­vind­baar ach­ten en toch zoe­ken. Wil­len troos­ten al schat men het ver­driet on­troost­baar in, enz. Al te men­se­lij­ke pa­ra­dox?

    In de wis­kun­de be­staat het ook. De curve helt naar de asymp­toot in de we­ten­schap deze nooit te raken.

  15. Mijn­heer Lijst­je zegt op 22 maart 2004:

    @Inge: U hebt toch zo ge­lijk. He­le­maal mee eens. Hoe­wel, die wis­kun­di­ge ver­ge­lij­king, die zie ik niet zo zit­ten, of mis­schien snap ik het ge­woon niet, kan ook. Ik ga er over na­den­ken.

  16. Ano­niem zegt op 22 maart 2004:

    Jam­mer dat nie­mand heeft ge­zien waar het stuk­je ei­gen­lijk om draait.

    Pure nep is net zo­iets als cho­co­la­de puur. De echte lief­heb­ber houdt hier het meest van, maar weet dat pure cho­co­la­de niet te vre­ten is.

  17. Ano­niem zegt op 22 maart 2004:

    Voor­al in het bui­ten­land, wan­neer een in glim­mend plas­tic ver­pakt, dof ogend blok naar je lonkt.

    Daar wordt je pas moe van.

Voeg een re­ac­tie toe

N.B. Het e-mail­adres wordt nooit ge­pu­bli­ceerd. Ver­eis­te vel­den zijn ge­mar­keerd met *