Het is zaterdagavond, laat en guur, als ik ergens op de Coolsingel staande word gehouden door een verlopen figuur. “Mister. Please, just one moment. This has nothing to do with drugs or anything.” Nee, dat moest er nog bijkomen.

“Can you help me, please? I’m homeless, and I just need 80 eurocents, so I can have a place to sleep at the Salvation Army.” Het is zo’n moment waarop sommige mensen hun principes er nog eens op naslaan, en uiteindelijk concluderen dat het geen zin heeft om iemand zomaar geld te geven, hoe weinig ook.

Terwijl mijn benen reeds aanstalten maken door te lopen, grijpt mijn hand naar m’n portemonnee, en voor ik het weet heb ik de man een euro gegeven. Een wederzijdse hoofdknik, en hij die zegt dakloos te zijn is weer weg.

Ik heb geen principes wat dit soort zaken betreft, slechts buien.

Ik verwonder me. Over mijn bui. Over de man. Maar misschien nog het meest over het feit dat je voor 80 cent kunt slapen bij het Leger des Heils.

  1. Actiereactie zegt op 9 december 2003:

    Tachtig cent lijkt natuurlijk niks, behalve wanneer je het niet hebt en het vriest.
    Ik moet U overigens bekennen dat wanneer het laat en guur is en de straat verlaten lijkt, men toch vooral afhankelijk is van wat ik aan losgeld in mijn zakken aantref.

    In gezelschap of drukke straat is het wanneer ik mijn portemonnee trek, wat niks te maken heeft met het willen maken van een goede indruk maar alles met een (vals) gevoel van veiligheid.

    Overigens maakt het mij dan weer niks uit wat men met mijn bijdrage wenst te doen.
    Wil persoon in kwestie direct naar de Aldi lopen om daar het goedkoopste merk bier in te slaan dan is mij dat om het even.

    Wellicht is de persoon daar op langere termijn niet mee geholpen maar wil men op de langere termijn geholpen zijn moet men toch wel eerst in staat zijn om de korte termijn te overbruggen.

  2. mIKe zegt op 9 december 2003:

    Uw woorden zijn naar mijn hart, mijn waarde. Gelijk U is het mij om het even waar dat geld voor gebruikt wordt. Ik betwijfelde dan ook sterk of de man überhaupt het Leger des Heils zou bezoeken. Wel koesterde ik de hoop dat hij de nacht warm kon doorbrengen.

    De waarschuwing omtrent het trekken van de portemonnee op een verlaten straat is welzeker op zijn plaats. Ofschoon ik de man vantevoren getaxeerd had, en hem niet in staat achtte tot geweld, getuigt mijn actie wellicht toch van een zekere naïviteit. Ik was echter niet helemaal alleen.

  3. bicat zegt op 9 december 2003:

    Vreemd, even dacht ook ik aan Aldi & Bier.

  4. drs. J. zegt op 30 december 2003:

    Voor de wisselvallige filantropen – ongetwijfeld tegen wil en dank – van deze wereld. 80 Eurocent houdt je niet lang warm, doch dit terzijde.

    Iets anders. Ik weet niet of U ook onderstaande gevoel kent: het gegeven dat je genoeg geld hebt om honderden mensen van de hongerdood of afschuwelijke ziektes te redden. En dat je dat bewust niet doet. Wel natuurlijk naar zo’n tropisch land op vakantie gaan, want laten we eerlijk zijn, dat hebben we toch verdiend na al dat zware kantoorwerk!

    Nu komt het, er schijnen mensen te zijn, althans dat heb ik gehoord, die van deze machtspositie zowaar een kick of – indien mogelijk natuurlijk – zelfs een stijfje krijgen. Je aardse paradijs bereiken over de bolle buikjes van minder gefortuneerden in deze wereld.

    Kent U dat? Vrijblijvend en volledig gelegimiteerd over leven en dood beschikken. Ik ben benieuwd wie die pet past.

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *