Als het aan mij had gelegen was ik striptekenaar geworden, maar niet alles ligt aan mij. Toen ik een jaar of zeven was wist ik het echter wel, en ik tekende vele vellen vol. Uiteindelijk liep het allemaal anders. Ik ben immers geen Belg, en een beetje striptekenaar is dat wel. Dat er ook zoiets was als de Hollandse school ontdekte ik pas later. Dat het er überhaupt niet toe doet waar je vandaan komt nog weer later. Te laat.

Zoals wel meer dingen wakkert ook mijn liefde voor het beeldverhaal eens in de zoveel tijd aan. Minder vaak dan vroeger, maar nog altijd lees ik stripboeken. Vanmiddag kocht ik mij een goedkope heruitgave van een avontuur van de heer van Stoerem, beter bekend als kapitein Rob. Ik deed dit echter niet zonder aanleiding.

Afgelopen vrijdagavond vond ik mijzelf terug op de late boot van Harlingen naar Terschelling. Ik greep een onverwacht vrij weekend aan om uit te waaien op de Wadden. Het onstuimige weer beloofde veel voor de twee dagen die volgden.

Zaterdag, vroeg opgestaan, fietste ik richting de Bosplaat, het beschermde natuurgebied aan de oostkant van het eiland. Tijdens het vogelbroedseizoen is dit prachtige stuk Terschelling niet toegankelijk, maar nu dus wel. Daar waar het fietspad overgaat in zandpad ging ik te voet verder, vastbesloten om de oostpunt te bereiken, zo’n tien kilometer verderop. Met een glimlach dacht ik aan de tip van de boswachter, een waarschuwing die ik op een bord aan de rand van de Bosplaat had gelezen: “De terugweg is evenlang als de heenweg. Ken Uzelf!”

Ergens onderweg, nog altijd meer aan het begin dan aan het eind, stuitte ik op een stuk beton met daarop een plaquette. Ik dacht kapitein Rob te herkennen, maar van een geheim wist ik niets.

Ik liep door. En door. En door. Uren later bereikte ik het oostelijk strand. En daar, eindelijk, werd mij het geheim van de Bosplaat geopenbaard.