Naarmate het harder wintert, groeien mijn opstartproblemen. Hoe kouder de ochtend, hoe gerieflijker het bed. Waarom in hemelsnaam ’s avonds in bed gekropen als ’s ochtends de hel wacht? Wat is het nut van slapen? U zegt het maar, want ik weet het niet.
Fascinerend is de onschuld die de gelaatsexpressie van de slapende mens domineert. Als is het gedurende de dag gedragen masker eindelijk afgeworpen. Misschien dient er daarom wel geslapen te worden. Om het gezicht ook eens uit de plooi te houden.
Maar goed, zoals gezegd kost het mij dus moeite om ’s ochtends de onschuld van mij af te schudden. En nu ik er over nadenk, niet alleen in de ochtend.
_mikzlog
Ik zat laatst nog eens na te denken over slapen. Ik vind het een griezelig iets. Eenderde van mijn leven heb ik geen flauw benul wat ik doe. Meestal wordt ik ’s morgens wakker zonder een benul van de afgelopen nacht. Af en toe is een droom het enige ’tastbare’. Maar zo vroeg ik me af, zou ik dat tijdens mijn slaap ook hebben? Dat ik tijdens mijn slaap wel eens denk: het neemt tweederde van mijn leven in beslag maar ik heb geen benul wat ik dan doe, eigenlijk. Hetgeen wel de ‘onschuldige gelaatsexpressie” zou verklaren…
Tja, het is me wat, Mijnheer Lijstje. We leiden een dubbelleven. En het domme is dat ik voor het leven waarin ik mij het liefst bevind slechts eenderde van mijn tijd reserveer.
Misschien kunnen we ons beter afvragen waarom we wakker worden in plaats van waarom we slapen.
Misschien begint onze slaaptoestand wel met het vreselijke gevoel van ‘weer beginnen moeten’, vergelijkbaar met het gevoel in de ochtend als je uit bed moet. Alleen weten we dat nu, nu we wakker zijn, natuurlijk niet.
We moeten een truukje verzinnen waardoor we de twee werelden met elkaar in verbinding kunnen stellen.
Ik kwam vanmiddag thuis van kantoor, en was onverwachts moe, toen ik op de bank plofte. Gedurende twee uur bevond ik my in een ‘dutjestoestand’, een schemerzone tussen het echte diepe slapen (ik lag immers niet in mijn bed — hoewel ik die situatie wel heb overwogen) en het wakker zijn.
Het was en soort dromen, maar zonder dat je het zelf beleeft, en meer alsof ik naar een film aan het kijken was.
Ik kan het aanraden. Gewoon een weekje energiek, sociaal en extravert doen, en op vrijdagmiddag schaamteloos neerzakken op de bank, met de ogen dicht.
> Gewoon een weekje energiek, sociaal en extravert doen
Gewoon, zegt U? Hoogst ongewoon dit uit Uw mond te mogen horen, Willem.
Het is tegennatuurlijk en paradoxaal, gezien mijn verleden. Desondanks maken deze gedragingen nu deel uit van datzelfde verleden, en daar valt niets op af te dingen.
:-) Ik probeerde niets af te dingen, Willem. Iedere exercitie van U in deze richting juich ik slechts toe. Net zoals ik dat bij mijzelf doe.