Stel voor, U bent gelukkig. Onzin natuurlijk, maar laten we de hypothese eens bezien. U heeft alles wat Uw hartje begeert. Er is niets meer om naar te smachten. En dus wordt U verteerd door een nietsontziende verveling. Door leegte. Kortom, U wordt er niet gelukkig van. Er klopt iets niet, met name dat hartje.
Ho. Wacht even, zegt U nu, geluk bestaat juist alleen bij de gratie van het smachten. Slechts wanneer men ontbeert is de aangename tinteling die gelukkig maakt voelbaar. Hoe dan, vraag ik me af, kan men smachten naar iets dat minder gelukkig maakt? Immers, heeft U bereikt waarnaar U smacht, dan is de tinteling, en daarmee Uw geluk, verdwenen.
Makkelijk zat, dient U mij van repliek, we vinden het geluk in het smachten naar het onbereikbare. Maar wat is dat dan, vraag ik U. En nog een keer: wat is dat? Euhm, geen idee, is Uw antwoord. Tja, moet ik vervolgens beamen, dàt is inderdaad tamelijk onbereikbaar.
_mikzlog
Het gaat om het stellen van de juiste doelen. Zorg dat ze zo gesteld zijn dat het niet eenvoudig is om ze te halen, maar dat ze uiteindelijk wel haalbaar zijn. En zorg altijd dat er, na een tijdje genoten te hebben van het gevonden geluk, een nieuw doel klaar ligt. Zo blijf je altijd aan de gang.
‘Alles is ijdelheid en het najagen van wind’
Geluk is een momentopname, een vluchtig en ongrijpbaar iets. Zodra je de geluksduur wilt verlengen gaat het mis. Dat kan namelijk niet.
Evenmin als geluk nastreven. Je kunt niet van geluk aangeven dat het ‘dit of ‘dat’ is, waardoor het ook erg moeilijk zoeken is.
Als je doelen stelt, en uiteindelijk bereikt, dan vind je geen geluk maar slechts voldoening. Hier voelen mensen zich vaak gelukkig door, maar dat is natuurlijk nog geen intrinsiek ‘geluk’.
Geluk is namelijk integraal verbonden aan elke unieke individu. Geluk komt uit jezelf, je kunt het er niet in ‘stoppen’. Het enige wat kan is het voeden, cultiveren en tot bloei laten komen. Hoe doet men dit? Door in een leven vol tegenspoed (zoek dit leven op indien nodig) te blijven geloven in de uiteindelijke omslag en verlossing. De ondoorgrondbaarheid van het ondermaanse bestaan te accepteren en als de weg naar wijsheid te beschouwen. Af en toe pauzeer je om uit de ‘geluk’-bidon te drinken.
Of grote hoeveelheden Prozac te nuttigen: libido omlaag, geluksgevoel omhoog.
Ik denk dan, wanneer men zich met geluk verveelt, dan heeft men een beperking, want het mocht in ieder geval het idee geven dat eigen geluk het enig streven is.
Of is Uw hypothese erop gestoeld dat iedereen gelukkig is en de perfectie in alles is bereikt?
Solang du nach dem Glücke jagst,
Bist du nicht reif zum glücklich sein
Hermann Hesse
ken je klassiekers
er schuilt een bron van waarheid in ;-)
Ik meen dat het het TV-programma Noorderlicht was, dat geluk definieerde als “het geheel opgaan in waar je mee bezig bent”. Weinig kans op verveling dus. En ook geen verlangen. Bovendien is hiermee de kans op verwarring van geluk en tevredenheid afwezig. Die definitie lijkt me wel wat.
Met geluk vervelen is per definitie onmogelijk: je bent/was dan helemaal niet gelukkig, maar hebt gewoon genomen wat je dacht nodig te hebben, wat je dus verkeerd inschatte, want je verveelt je nog steeds te pletter.
Dat redelijk verse nummer van Marco Borsato schiet mij te binnen. Ik weet alleen de melodie niet meer, maar alleen nog, min of meer, dit stukje tekst:
“Ik [heb/weet] ’t niet, en dat komt mooi uit want ik hoef ’t niet”
Juist in het niet hoeven schuilt het geluk. Blijven smachten naar het onbereikbare geeft slechts onrust en onvrede.
@Drs. J.: Dat men vooral in een leven vol tegenspoed het geluk vindt is een bepaald verfrissend idee. Om maar te zwijgen over de omgekeerde evenredigheid van libido en geluksgevoel. Of de castraat er net zo over denkt weet ik niet. Wellicht _is_ het ultieme geluk één haal van een scherp mes van mij verwijderd, maar de onherroepelijkheid van een dergelijke operatie doet mij toch aarzelen om dat te verifiëren.
@Actiereactie: Zoals altijd kan ik op Uw vinger vertrouwen, die onverbiddelijk op de zere plek belandt. Het geluksbeeld zoals door mij geschetst is inderdaad nogal egocentrisch. Daarnaast geeft U zelf met het streven naar ieders geluk een nobel en prettig onbereikbaar doel aan.
@allen: Voordat U het verkeerde denkt, gelukkig kan ik U zeggen dat ik niet ongelukkig ben. Ik verveel mij allerminst, en ben druk doende. Al zeker met het verwerken van Uw reacties :-)
gelukkig zijn?
idd elfje,zolang je het najaagt,ben je er niet rijp voor!
geluk wordt gegeven als je er niet op verdacht bent!
Gelukkig zijn is het accepteren, respecteren en waarderen van wie je bent, wat je doet en wat je hebt.
Geluk is naar mijn idee niet iets waarnaar je op zoek kunt gaan en is net zo min te vinden in het smachten naar het onbereikbare. Gelukkig zijn heb je zelf in handen door je leven in te richten zoals je het graag wilt hebben, maar zeker ook door te waarderen hoe het is reeds is.
Misschien heeft het woord “geluk” wel de zelfde etymologische oorsprong als “lukken”. Het is gelukt, wat een geluk. Geluk is dan het gevoel dat je krijgt als iets gelukt is, een gelukt gevoel.
geluk hoeft geen vertaling. geluk klinkt altijd het mooist in je eigen taal.