Klagen mag ik niet. Krijg ik vaak te horen. Wie aantrekkelijk én slim is houde zijn mond. Nu is mijn aantrekkelijkheid inderdaad spreekwoordelijk, maar mijn slimheid, die is vermoedelijk pas met de jaren gekomen. Vroeger was ik niet zo scherp, weet ik nu.
Hoe vaak ik niet schaamteloos verleid werd, zonder dat ik er erg in had. Legio zijn de keren.
U kent dat wel, van die bij-nader-inzien-momenten, waarop je uit pure verveling eens gaat puzzelen met stukjes herinnering. Een steelse blik hier, een quasi onschuldige opmerking daar. Plotsklaps vallen de stukjes op hun plaats, en besef je dat je oerdom bent geweest. Te laat natuurlijk, eeuwen te laat.
En het was dus ook niet dat ik er destijds geen behoefte aan had of zo hoor. U wilt het niet geloven, hoezeer ik hunkerde!
Nee, zo dom als toen ben ik nu niet meer. Als zoiets op dit moment zou gebeuren dan zou ik het gelijk door hebben.
Als.
_mikzlog
jigsawpuzzle – 1000 pieces ;-)
Vergeet niet dat de tegenstanders ook steeds slimmer worden!
De vraag is of U die stukjes met beweegredenen ook heeft weten te bewaren of dat U deze leegte nu zelf alsnog tracht in te vullen (waarom ik nu moet denken aan creatief met kurk?).
Vermoedelijk speelt U met de leegte, de kans dat U deze stukjes heeft weten te bewaren is namelijk zeer gering daar U zelf al aangeeft deze in die tijd niet gezien te hebben.
En zo bestaat er de mogelijkheid dat U niet slimmer bent geworden echter, met een soort van terugwerkende kracht, dommer.
Dan toch beter slechts onwetend.
Zalig zijn zij.
U moest eens weten de tijd en energie die het nodig heeft om continu op afstand te houden, bijkans van je af te slaan, om nog maar te zwijgen over al die bij U ontbrekende stukjes die ik dus al jaren met me mee zeul.
Kleine vals klinkende alarmbelletjes, mijn Waarde, een kakofonie door de dag tot in het heden.
Cornflakes.
Ja ja.
Actie heeft recht: Onwetenheid is in het geheel niet erg. Ik vertrek, sprak de gek, volgend jaar naar Mallorca, met de vrouw die ik bijna tien jaar geleden ook al wel leuk vond, maar die ik wel in haar eentje op een afspraakje liet komen, een actie een stoethaspel waardig.
Achteraf is het inzicht altijd makkelijker.
Over een paar jaar kijkt u terug op deze overdenkingen en ziet u alle dingen die u nu over het hoofd ziet.
Vanochtend werd ik wakker van een klein vals alarmbelletje. Ik had mijn wekker extra vroeg gezet. Mijn dromen liet ik voor wat ze waren, en inplaats daarvan sprak ik honderd keer de mantra: “Ik moet geen leegte trachten in te vullen.”
Zalig wil ik zijn!
Mag ik me bij deze kandidaat stellen om uw leegte in te vullen? Motivatiebrief en referenties zijn op eenvoudig verzoek te verkrijgen.
mvrgr.
@Prikkel: U doet Uw naam eer aan.
Ik aanbid u onvoorwaardelijk: dat verhoogt uw marktwaarde: succes maakt aantrekkelijk, zeker als dat succes mijn felbegeerde keurmerk draagt. Dagelijkse bewonderende, zwijmelende en welgemeende opmerkingen over uw persoon zullen uw deel zijn. Het contract bevat geen clausules die het verkopen van uw ziel betreffen. Niemand houdt u tegen, natuurlijk, maar voorlopig heb ik aan mijn ziel alleen al meer dan genoeg. Het takenpakket kan worden uitgebreid. Het contract is door beide partijen eenzijdig beëindigbaar zonder opzegperiode.
Vermoedelijk zou ik U en mijzelf teleurstellen als ik wat dan ook zomaar teken. Daar kan dus geen sprake van zijn. Ik ken U immers niet eens, mijnheer of mevrouw Prikkel. Daarnaast vraag ik mij af wat het eigenlijk toevoegt, een contract en/of U. Het staat U volkomen vrij te aanbidden, en in zekere zin heeft U mij reeds. Had U mij al. Dat U mij delen moet is slechts een detail.