Het water in de pot is bij voor­baat ver­geeld, en dwingt mij om eerst door te trek­ken al­vo­rens te gaan zit­ten, opdat de urine van een ander niet klots­klaps mijn klo­ten aan­vreet. De spet­ters op de bril wrijf ik met een zucht en een pa­pier­tje weg. Tot zover bu­si­ness as usual, op het klein­ste ka­mer­tje van het kan­toor waar ik mijn zure geld ver­dien. Maar van­daag blijft het daar niet bij: de stort­bak is met drek be­smeurd, alsof mijn voor­gan­ger zich tij­dens de stoel­gang zover voor­over­boog dat hij wel ach­ter in plaats van in de poep­doos schij­ten moest.

Waar­om, zo vraag ik mij kok­hal­zend af, is de man ver­oor­deeld tot zo­iets sme­rigs als het he­ren­toi­let? Dat is vol­sla­gen on­grond­wet­tig! Vast­be­slo­ten draai ik me om, stap fluks bij de dames naar bin­nen, en laat daar, ar­ti­kel 1 de­cla­me­rend, mijn spo­ren na.

  1. Ac­tie­re­ac­tie zegt op 16 fe­bru­a­ri 2009:

    Ar­ti­kel 1, was dat niet het op­ti­mis­ti­sche ar­ti­kel dat het in the­o­rie nog wel aar­dig doet maar in de prak­tijk al snel het on­der­spit moet del­ven?
    Dat ar­ti­kel waar men in de prak­tijk zo mo­ge­lijk liefst aan voor­bij gaat om het ver­vol­gens te pas en te onpas maar te noe­men in­dien eigen be­lang ge­diend wordt?
    U bent een fraai stuk mensch mijn Waar­de…
    Aan­ge­vre­ten klo­ten.. wel, dat mocht nog Uw min­ste zorg zijn wan­neer ik U ter plek­ke had mogen be­trap­pen!

  2. Uw voor­gan­ger zegt op 17 fe­bru­a­ri 2009:

    Als­nog ex­cuus, mijn Beste, voor het rom­mel­tje.

    Maar enfin, ”t heerst’, zul­len we maar zeg­gen.

  3. Kwaad­aar­di­ge broer van Drs. J zegt op 18 fe­bru­a­ri 2009:

    Ik ga re­gel­ma­tig is bij de dames ‘he­licop­te­ren’. De­cla­me­ren is daar­bij niet nodig. Deze daad spreekt na­me­lijk boek­de­len.

Voeg een re­ac­tie toe

N.B. Het e-mail­adres wordt nooit ge­pu­bli­ceerd. Ver­eis­te vel­den zijn ge­mar­keerd met *