De eenzaamheid van de jongen die ik was lijkt in niets op de eenzaamheid van de man die ik geworden ben. Terwijl ik er vroeger van overtuigd was dat ik wel aansluiting vond als ik er maar naar zoeken zou, zag ik later in dat dat toch echt een vergissing was. Eerst hoorde ik niet bij de rest omdat ik er niet bij wilde horen, nu is het omdat ik anders ben. Wat ooit een keuze leek bleek domweg opgelegd.

Wat doet een man die anders is? Hij doet wat ie wil. Het specifieke geval dat ik ben stort zich van tijd tot tijd op zaken die hem raken. En dat gaat meestal met een hartstocht gepaard die hem de wereld geheel doet vergeten. Je kunt je natuurlijk afvragen of iemand nou anders is door wat hij doet, of juist zo doet omdat hij anders is, maar laten we daarover even geen haren kloven. Ik doe wat ik doe en ik doe het vaak alleen, zo simpel is dat.

Deze week heb ik slecht geslapen. Iedere nacht lag ik wakker van een probleem dat zich maar niet liet oplossen. Een technisch probleem. Het had te maken met een database. Zoals U misschien wel weet schrijf ik zo nu en dan stukjes op een weblog. Alle tekst van dat weblog wordt opgeslagen in een database. Op het laagste niveau is dat niet meer dan een verzameling van nullen en enen. Iedere letter is in feite gecodeerd. Mijn probleem betrof nou net die codering.

De voorkant van mijn weblog (dat wat ervoor zorgt dat de lezer ziet wat ie ziet), is in de loop der jaren regelmatig ververst, de database echter nooit. Inmiddels verwacht die voorkant een heel andere codering dan die waarvan de achterkant al die tijd gebruik maakte, met als gevolg dat mijn weblog zich nogal eens verslikte in speciale karakters, letters met trema’s, accenten of andere diakrieten. Het was me werkelijk waar een gruwel.

Wat mij dus te doen stond was een conversie van de database naar een ander type codering, eentje die wél raad weet met letters met karakter. Alle nullen en alle enen moesten anders. Ik zal U niet vermoeien met de details, maar neemt U van mij aan: dat is bepaald geen sinecure! Toen het mij gisteren na dagen van proberen en prakkiseren dan toch lukte om de database met behoud van data om te zetten naar utf8, de universele codering, kon ik mijn geluk niet op.

Alleen, ik kon het met niemand delen.

Ik heb nachten wakker gelegen van iets wat een ander niet deert. En dat bedoel ik dus met eenzaamheid, met anders zijn. Ook ik ben een speciaal karakter. Slechts een enkeling weet raad met mijn codering. De rest verslikt zich.

Maar alle hoop is nog niet verloren. Want vanaf heden heb ik heel wat meer noten op mijn zang. Ik kan plots dingen zeggen die ik nooit eerder heb kunnen zeggen.

世上无难事，只怕有心人

Ik kan me niet voorstellen dat niemand dat begrijpt.