Zelf sta ik natuurlijk met beide benen op de grond, maar stelt U zich eens voor, als U door iemand op een voetstuk wordt gezet, springt U er dan uit eigen beweging af of houdt U voet bij stuk? Gunt U een mens zijn dromen, of zet U liever een naald in iedere luchtbel?

Als kind blies ik graag bellen. Nu nog steeds.

En ik vraag me oprecht af, waarom een luchtbel om zeep helpen als ie toch vanzelf knapt?

  1. Fred zegt op 11 februari 2004:

    Een mens doet wat hij kan. De een is een adequaat dromer, de ander een volleerd prikker. Uiteindelijk wint de prikker, tenzij hij zich in het zeepbelletje bevindt. En dan moet hij ook nog eens geloven in de realiteit dat hij zich in die bel ophoudt.
    Maar dit is slechts een proefballonnetje.

  2. Actiereactie zegt op 11 februari 2004:

    Sommige mensen die zich in bewuste luchtbel op dat voetstuk bevinden realiseren zich dat het knappen ervan oorverdovend kan zijn, om nog maar te zwijgen hoe hard je van een voetstuk op moeder aarde kunt belanden, zij prikken uit voorzorg, in de hoop dat zij zo voorbereid zijn op, en daarmee de mogelijke schade enigszins kunnen beperken.

    Er zijn er ook die altijd met spelden spelen en bang voor eigen luchtbellen die van een ander genadeloos meenemen in hun ongecontroleerde bewegingen.

    En er zijn er die prikken omdat op een voetstuk gezeten men niet met beide benen op de grond kan blijven.

    Zelf zet ik natuurlijk enkel mensen op een voetstuk wanneer ik het wenselijk vind dat zij zich op gelijke hoogte bevinden.

  3. Actiereactie zegt op 11 februari 2004:

    Oh dat laatste was U vraag niet, dat krijg je wanneer je normaliter gewoon zelf plaats neemt, de gedachte dat iemand je erop kan zetten komt dan niet in je op…

    Natuurlijk gun ik de mens zijn dromen zolang ze maar realistisch zijn.

  4. jwl zegt op 11 februari 2004:

    Wie met beide benen op de grond staat komt geen stap vooruit.

  5. CasaSpider zegt op 12 februari 2004:

    Een jager schiet ook liever een ree dan dat hij wacht tot het dood is.
    Een man versiert liever een vrouw dan dat hij wacht tot ze naar hem toe komt.
    (En ga zo maar door)

  6. robtheblob zegt op 12 februari 2004:

    Van dat laatste ben ik nog niet zo zeker Casa. Da’s niet altijd nodig, denk ik. Terzijde, maar toch.

  7. Puck zegt op 12 februari 2004:

    > En ik vraag me oprecht af, waarom een luchtbel om zeep helpen als ie toch vanzelf knapt?

    Dromen is prima, zolang je niet anders wilt.
    Voetstukken brengen een zekere aanbidding met zich mee, die normaal gelijkwaardig contact met degene op dat voetstuk onmogelijk maakt.
    In principe is dat niet erg. Totdat je je bewust wordt van enige reeele aangename eigenschappen van iemand. Eigenschappen die het de moeite waard maken contact met iemand te hebben.
    Om op een evenwichtige manier van de persoon zoals die is te kunnen genieten, is het noodzakelijk de luchtbel door te prikken.

    Iets vergelijkbaars kan gebeuren met minder prettige eigenschappen. Het kan zijn dat iemand een ander op een voetstuk zet om reden A, maar intussen drommels goed op de hoogte is van manco B. Misschien is het voor de eigen gezondheid beter het aanbidden te doorbreken. Omdat men alerter moet kunnen zijn voor manco B. In dat geval is hartvochtig ingrijpen ook noodzakelijk; het doelbewust omverschoppen van reden A en daarmee het voetstuk.

    En dan kan het ook nog zo zijn dat men weliswaar aanbidt, maar die staat van aanbidding helemaal niet prettog vindt. Zichzelf kwijtraakt. Ook dan is het doorprikken noodzakelijk; niet voor de omgang tussen beide personen, maar louter om zichzelf wat prettiger te voelen.

    Bovenstaande redenen zijn echter louter redenen voor de voetstukzettende zelf.
    Het kan ronduit wreed zijn andermans luchtbel te verstoren. En onnodig. Tezij in sommige gevallen van reden 2. Want wat doet u bijvoorbeeld als uw beste vriendin haar mishandelende partner nog steeds zo briljant en geweldig en knap vindt..?

  8. mIKe zegt op 12 februari 2004:

    @Actie: Dat ‘natuurlijk’ in die laatste zin van U blijft mij maar grijnzend aankijken. Gezien het realiteitsgehalte van de gemiddelde droom bent U dus een uitgesproken prikker.

  9. bonsai zegt op 12 februari 2004:

    dromen mag je hebben alleen daarvoor niet te oud zijn!anders worden het misschien nachtmerries!en iemand op een voetstuk plaatsen heeft ook zijn gevaarlijke kantjes!zie dat die persoon er niet al te stevig opgezet is ,dan loop je het risico ,dat hij of zij op je hoofd terecht komt tijdens je aanbidding!
    ik weet het; mijn reacties zijn niet altijd zo literair,als zou moeten in deze rubriek,maar ik probeer de zwijgende meerderheid een stem te geven!

  10. CasaSpider zegt op 12 februari 2004:

    Bij mij helaas wel, RobtheBlob…

  11. Willem zegt op 15 februari 2004:

    Ik probeer altijd beter sop te maken, zodat de bellen van betere kwaliteit and grotere overtuiging zijn.

  12. Mijnheer Lijstje zegt op 15 februari 2004:

    Ja nu zie ik het pas, “voet bij stuk houden” op een voetstuk. Fantastisch mIKe! Eens even in mijn etymologisch woordenboekje kijken of dit inderdaad de zelfde oorsprong heeft.

  13. robtheblob zegt op 15 februari 2004:

    CasaSpider, denk je dat deze neiging -mits bijna niet te onderdrukken- officieel geregistreerd staat als dwangneurose? Of bepaalt de cultuur dat juist deze neiging -mits..- niet als een dergelijke neurose geldt, maar “natuurlijk” is?

  14. Inge zegt op 15 februari 2004:

    Mijn ervaring met voetstukken is beperkt. Mijn eigen gamma is gelimiteerd en ik hoop dat zo te houden. Toen ik als bij toeval zelf op eentje terechtkwam, was het mijn idee dat, wat ik ook deed, ik in de blik van de voetstukplaatster altijd gevangen bleef in de beperktheid van dat voetstuk. Dat was de manoeuvreerruimte die me gegund werd, geen millimeter meer. Alle handelingen buiten de actieradius ervan werden ofwel niet geregistreerd ofwel bijgetekend zodat ze opnieuw boven het oppervlak van het voetstuk pasten. Al mijn bewijzen van het tegendeel ten spijt. Deze bellen zijn gewoon vaak uiterst prikbestendig. Van gewapend beton. Waarschijnlijk omdat ze voor de blazer ervan op een of andere manier van wezenlijk belang zijn. En van mijn part doen ze maar, al zal ik mijn dans niet tot het voetstuk beperkt houden.

  15. elfjetwaalfje zegt op 23 februari 2004:

    ik hou van bellenblazen
    enne … vanop een voetstuk stijgen ze hoger het zonlicht tegemoet om dan kleurrijk uit elkaar te spatten
    meestal blaas ik nu bellen als de stress niet meer te harden is
    kwestie van relativeringsvermogen
    dat ook mooie dromen uit elkaar kunnen spatten
    en wat blijft ?
    een kleurige nevel die zachtjes neerdaalt
    tot je weer met je beide voeten op de grond staat en zoals jwl zo fijntjes opmerkt : je geen stap vooruit komt

  16. bonsai zegt op 3 maart 2004:

    kennen jullie het verhaal van de 2 koningskinderen?geen ambetanterik:zei hij
    ambetant erik :zei zij
    ambiente zei hij
    andante andante zei zij
    toen zwegen ze allebei!
    hadden ze niks te vertellen?oh nee!
    ze hadden alleen hun adem nodig om sterke kleurige zeepbellen te blazen,bellen sterk genoeg,om hen te dragen!

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *