Het zit zo. Hoe langer je zwijgt hoe lastiger het is om weer eens wat te zeggen. Dat is het enige excuus voor het moordend tempo waarin de meeste weblogs worden volgespuugd. Wie zijn mond houdt heeft immers tijd om na te denken en moet daarom wel met iets zinnigs voor den dag komen. Een helse dwang, alom gevreesd.
Met de fluim van vandaag wil ik laten zien dat het ook anders kan.
Waarmee U maar weer bewijst dat ook U kunt wat eenieder kan :)
Zolang u maar niet tegen de wind in fluimt.
Die fluim is 18 dagen oud, als ik naar het vorige logje kijk. Bah . . .
Uw stijl geraakt bruusker, heer.
als er nog geen naam bestaat voor het fenomeen dat u beschrijft dan zou deze kunnen uitgevonden worden : bloggers block ; met een leuke aliteratie waar zelfs schrijvers een puntje kunnen aan zuigen…