Een ruime maand geleden deed ik Barcelona aan, en bezocht daar als zovelen La Sagrada Familia. Terwijl ik de nieuwerwetse kant bekeek van Gaudi’s meesterwerk – de kant met sculpturen van Subirachs, die Gaudi zelf overigens nooit gezien heeft – viel mijn oog op een klein, maar niet onbelangrijk detail, het Magische Vierkant, waar ik prompt een plaatje van knipte.

Automatisch begon ik de cijfers op te tellen, en jawel hoor, hoe men ook kijkt, verticaal, horizontaal of diagonaal, iedere lijn geeft opgeteld 33. Grappig, dacht ik, en ik liep verder.

Gisteren bekeek ik nogmaals de foto, en het viel me op dat de middelste 4 cijfers eveneens 33 als uitkomst geven. Net als de 4 hoekpunten. Of de 4 cijfers in het kleine vierkant linksboven, of rechtsboven. Het verbaasde me al bijna niet meer dat dit ook links- en rechtsonder het geval was.

Even duizelde het me. En ik kon niet stoppen nog meer combinaties te zien die tot 33 leidden.

Ik las nog eens in het gidsje ‘ruta del modernisme’, en vond dat juist dit magische getal geen toeval was. Immers, het was de leeftijd van Christus bij zijn kruisiging.

Maar er is meer, zo vertelde het boekje: Delving deeper into the reading of the magic square, the repetition of the numbers 14 and 10, interpreted according to the Latin alphabet, gives the word INRI, a coincidence Subirachs comments on anecdotally: “maybe it’s to remind me that I didn’t put the word INRI on the cross’ crown.”

Het is een mooi voorbeeld van een onverwachte samenhang, die mij heel even klein doet voelen.

Toch wordt dit soort samenhang nogal eens ten onrechte gebruikt. Hoe makkelijk is het niet om vantevoren een ingewikkeld plot te bedenken, om daar vervolgens de lezer mee te betoveren, enkel en alleen door dosering van de juiste gegevens.

De lezer is hulpeloos, en wordt keer op keer verrast door nieuwe, onverwachte feiten. Die hem net te weinig tijd geven om te bedenken dat het allemaal niet zo prachtig is wat er wordt geschreven. Die hem net het gevoel geven dat hij misschien wel dom is. Dat hij dit in eerste instantie niet begrijpt. Dat hij het allemaal niet aan had zien komen.

Ik wil eigenlijk verder geen namen noemen, maar een schrijver als Umberto Eco is op zijn minst verdacht. U mag weten dat ik hem persoonlijk niet erg pruim.

Zo ook in het dagelijks leven. Wanneer U verrast wordt door iets onverwachts wees dan op Uw hoede. Men mocht U eens oneerlijk willen betoveren.

Tenzij U er natuurlijk voor kiest om betoverd te worden. Maar laat dit dan zijn door een magisch vierkant, een lach of mooie ogen.

  1. vanzo zegt op 27 augustus 2002:

    de werkelijkheid is immers een lelijk gedrocht, maar eenmaal in je armen gesloten, niet geheel zonder waarde.

  2. Mijnheer Lijstje zegt op 28 augustus 2002:

    Doelt mIKe op de schrijver Eco in het algemeen of meer op ‘de slinger van Foucault’? En houdt mIKe dus ook niet van zovele detective schrijvers, omdat die immers ook niet anders doen?

  3. mIKe zegt op 28 augustus 2002:

    Ik doelde op de schrijver Eco in het bijzonder, maar ik had de naam eigenlijk niet mogen noemen. Zijn slinger is daar deel van. De man beschrijft geen raadseltjes zoals detective-schrijvers, maar schrijft in raadsels. Ik overdrijf, maar toch …

  4. vanzo zegt op 28 augustus 2002:

    een aanrader voor mij, die vreemd is aanhangende het werk van Eco ?

  5. mIKe zegt op 28 augustus 2002:

    Mits U een lange adem heeft (en die schijnt U te hebben), welzeker, heer Vanzo. Anderzijds pretendeert Eco vaak ook iets zinnigs te zeggen te hebben, hetgeen U wellicht evenzeer als mijzelf irriteert.

  6. vanzo zegt op 28 augustus 2002:

    Mensen die pretenderen moet men soms koesteren, en zelfs in uitzonderlijke gevallen zonder vrees tegemoet treden. Mijn dank voor Uw reactie heer.

  7. Dr.D zegt op 29 augustus 2002:

    Andermans pretentie is slechts Uw interpretatie.

  8. mIKe zegt op 29 augustus 2002:

    Een waar woord, Dr.D! Ik kan niet anders dan mijn ongenuanceerdheid in deze ruiterlijk toe te geven.

  9. vanzo zegt op 29 augustus 2002:

    Menselijke waarheid heer D, ware het niet dat wat we interpreteren, niet dat is wat we dachten te hebben geïnterpreteerd, laat staan dat het datgene was wat we zagen. Maar toch…menselijke waarheden zijn schoon.

  10. Triar zegt op 31 januari 2004:

    Gelukkig lees ik de boeken van U.Eco als tijdverdrijf en niet als grondstof voor een analyse.
    Ik houd niet van detectives.

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *