In het algemeen mats ik U. Keer op keer vertaal ik het particuliere naar het gemeenschappelijke, opdat mijn verhaal ook Uw verhaal wordt. Deed ik dat niet, dan benam ik U heel wat leesplezier. Want zeg nou zelf, U bent toch niet werkelijk geïnteresseerd in mijn persoontje?
Dat verklaart die doorwrochte bochtenwringerij.
Vertalen is een vak apart, maar tevens spel. Vergelijk de eerste regelen van Doffer met die van Moby Dick en U zult een glimlach niet kunnen onderdrukken. Walvis wordt duif. Een onschuldig grapje, uiteraard, maar er ligt een ware kern in besloten. Want kan ik U wel zeggen wat ik voel?
Is mijn olifant voor U ooit meer dan mug?
Momenteel tel ik dagen af. Nu nog negentien. Het is het eerste waar ik aan denk als ik wakker word, het laatste voor ik inslaap. Over precies negentien dagen krijg ik de sleutel van mijn droomhuis. Binnen drie weken woon ik samen.
U leest het, en U kunt er zich misschien iets bij voorstellen. U kunt zich echter onmogelijk voorstellen wat ik erbij voel. Daarvoor had U mijn leven geleefd moeten hebben, en voorzover ik weet heeft U dat niet. Lucky you.
Uw onverschilligheid wijkt wellicht voor enthousiasme wanneer U zich bedenkt dat ik het zolderkamertje vast heb gereserveerd om er de mooiste stukjes ooit te schrijven. Daar kan ik op mijn beurt slechts van dromen, om mezelf te lezen, net zoals U dat doet, en te denken: “Waar haalt ie het toch vandaan?”
_mikzlog
Wat mooi! Graag nog veel meer produkten van uw schrijfwerk uit dat bovenkamertje.
Waar haalt ie het toch vandaan??
Ondertussen zit of leeft u toch tussen de dozen, die bij een verhuis min of meer onvermijdelijk zijn.
Over dat zolderkamertje zullen wel meerdere dromen bestaan. Ikzelf heb sinds kort ook zo’n zolderkamertje (‘une chambre de bonne’ heet dat hier). Nu is het nog volgestouwd met spullen en voordien was het de huisvesting voor de meid. Ooit wil ik het in ere herstellen en omvormen tot een kamertje waar oude heren dure sigaren roken en fijne whisky’s degusteren…
Waak er voor dat u door de nieuwe omstandigheid niet dermate in beslag wordt genomen dat u de zolderkamer nog maar zelden bereikt.
En ik de hele tijd maar denken op zoek te zijn naar de man achter die vergeelde bladzij.
> U bent toch niet werkelijk geïnteresseerd in mijn persoontje
Bent U niet gewoon angstig slash nerveuzig om uw persoontje schriftelijk publiekelijk (en wat voor een publiek!) detail te geven?
— Excuseer als ik uit onwijsheid op onwijs oncomfortabele wijze wijs.
> Uw onverschilligheid
Och, U doet ons/mij tekort, heer M.
Maar U zit goed als U denkt dat enthousiasme zoniet toch zeker nieuwsgierigheid naar voren stapt bij de melding van Uw plannen met het zolderkamertje. Ik mag me graag voorstellen dat Uw nieuwe muren zolderkamer incluis van hout zijn in plaats van klinish wit stuukwerk.
Mijn komma krijgt vandaag weer rust.
Gefeliciteerd – zelfs ondanks dat ik u niet ‘ken’, anders dan van uw ‘persoonlijk algemene schrijverij’…
Ik heb altijd gedroomd van een kamer op een zolderverdieping, waarbij de muren scheef zijn, omdat het een puntdak is. Met dwarsbalken en raampjes waarbij je over de daken uitkijkt.
Is het zo’n soort kamer mIKe?
Fijn dat U het vraagt, Mijnheer Lijstje. Geeft mij mooi de gelegenheid om zelf weer even weg te dromen. Het pand dat ik betrek is – ehm – niet helemaal van deze tijd. Net als ik, eigenlijk. Rijk aan karakteristieke details. Zo loopt er door dat zolderkamertje bijvoorbeeld een balk die ooit gebruikt werd als takel. Zelfs de katrol met halfvergaan touw is nog aanwezig. De muren zijn scheef – dat wil zeggen, er is een puntdak – op de voorgevel na, waar zich een heus schuifraam bevindt. Vandaaruit kijk ik op andere panden die stuk voor stuk hun best doen om het mooist van allemaal te zijn.
Ik meen dat ik Uw vraag met een volmondig ‘ja’ kan beantwoorden.
12, and counting … untill Dumbo flies
Oh mIKe, dat klinkt hemels, een katrol met half vergaan touw…. Ik heb een leuk appartement, en je hoort me niet klagen. Maar dit….. zucht.
Maar, Mijnheer Lijstje, U komt toch zeker langs? Verheugt U zich! Dra bespreken wij allerhande herenzaken in deze chambre de bonne. En mocht U ooit in de put zitten, dan gebruiken we gewoon de takel!