Misschien is het U al eens eerder opgevallen, maar U wordt op deze pagina vrijwel voortdurend gevousvoyeerd. Wat verklaart het gebruik van deze stijlfiguur door ondergetekende? “Ach”, zult U zeggen, “U is slechts beleefd”. Of misschien zegt U: “U zoekt naar een eigen geluid, en het vousvoyeren is daar een onderdeel van”. Beiden waar, maar niet volledig.
Als praktiserend vousvoyeur zal ik een klein boekje opendoen over de beweegredenen achter deze op het eerste gezicht merkwaardige gewoonte.
Ten eerste, in deze periode van onrust en geweld lijkt het vousvoyeren een overblijfsel uit beter tijden. Laten we zeggen, toen de zon nog scheen. Met ieder gebruik van dit persoonlijk voornaamwoord schijnt zodoende een bescheiden zonnestraaltje uit Uw beeldscherm.
Ten tweede, en hier wilde ik eigenlijk heen, vousvoyeren schept afstand. “Waar nu is dit goed voor?”, hoor ik U zeggen. En U redeneert zelfs nog verder: “Afstand schept men slechts indien men niet dichterbij wenst te komen. En dus? Is mijn adem misschien onwelriekend?”
Maar neen, niets van dit alles. Ofschoon ik verscheidene malen getracht heb notoire bekstinkers te bestrijden met vousvoyeurisme is dit nimmer gelukt. De geur bleef hangen.
De afstand tussen U en mij is in eerste instantie nodig om uiteindelijk dubbel en dwars geslecht te worden. Ik heb die afstand nodig. De afstand is veilig, en staat mij toe alles schaamteloos op te schrijven. Alles? Schaamteloos? Ja, hoor. Een deel staat er al, en de rest moet nog komen. In principe kan ik U zaken vertellen die ik aan een jij-persoon maar moeilijk kwijt kan, een enkeling daargelaten. Waarmee wij tot de verrassende conclusie komen dat vousvoyeren indirect juist leidt tot naderbijkomen in plaats van vervreemden. Hoe grappig.
Daarnaast bent U, als lezer, op moment van schrijven voor mij een abstractie. Hoeveel groter kan de afstand zijn dan die tussen mens en abstractie? Dat de abstractie bij tijd en wijle transformeert tot snedig commentaar doet mij overigens bijzonder veel deugd, maar dit alles terzijde.
En U? Waarom vousvoyeert U eigenlijk?
_mikzlog
U leest het verkeerd. Het komt voort uit chat- en sms-taal. Zoals wim t. s. al iedereen ‘joe’ plachtte te noemen als dhr. plafond, is dit een uit de hand gelopen grap.
Potdorie, Dr.D, ben ik me daar even op het verkeerde spoor! Terwijl ik dacht dat de wereld er langzaamaan beter op werd, is het gewoon een uit de hand gelopen grap.
Mijn probleem is nu om hier weer onderscheid in te maken. Als ik U met U aanspreek is dat op basis van mijn eerdere redenering, en niet als grap bedoeld. U bent daar middels Uw eigen analyse natuurlijk nooit zeker van.
Hoe lossen wij deze situatie op? Wederom een nieuwe term? U vet gedrukt? U met hoofdletter? Dit laatste is overigens reeds mijn gewoonte. Of gewoon toch weer terug naar jij? Maar dan jij als beleefdheidsvorm. Dat zal me een schok geven in sms-land.
Waarom niet het nostalgische ‘ge’ en ‘gij’ hanteren? Klinkt heel korrekt…
Nog een tip voor mIKe: gebruik voor jezelf het woord ‘WIJ’. Zoals de koningin doet. Schept behoorlijk wat afstand. Je heet dan ineens wel mWIJe ipv mIKe, maar dat is ook wel leuk.
Waarom ik vousvoyeer: soms als je eerst vousvoyeert en dan ineens gaat tutoyeren in dezelfde tekst, grijp je de mensen bij de strot, eerst afstand en ineens kom je dichterbij. Het is een zeer bedekte, subliminale techniek, die ik hier nu gratis prijsgeef. De lezer mag het vrijelijk gebruiken.