“Ik ben er niet bepaald trots op, maar ik heb dus ooit wellicht het meest belachelijke baantje gehad dat er bestaat.”
“Ik ben zeer benieuwd.”
“Kent U dit?”
“Een komkommer?”
“Inderdaad. Maar U dacht toch niet dat komkommers als deze vanzelf in een plastic jasje belanden?”
“U wilt toch niet zeggen dat U ..”
“..”
“Mijn god.”
_mikzlog
Frappant! Kent u misschien de koning der vleessoorten, de Rollade? Heeft u énig idee hoe die homp vlees in dat netje komt? Ja, daar denken de mensen liever niet aan…
Schaamt u zich niet?
Beseft u wel dat u, als u midden op de Huishoudbeurs deze bekentenis zou doen, door duizenden vrouwen zou worden gelyncht..?
Een moment van LoL.
Jaja, komkommers inpakken. Gelukkig wordt dat werk tegenwoordig uitbesteed aan Ivoorkust, mIKe.
(Ik ben net in het boek “No Logo” van Naomi Klein begonnen, ik ben benieuwd, ik heb er erg veel over gehoord).
Ik vat ‘m… ’t is komkommertijd :)
Het zal ergens in de hete zomer van 1994 zijn geweest dat ik, arme student, voor de zoveelste keer bij het uitzendbureau aanklopte met het acute verzoek geld naar mij over te maken. Daar moet U dan wel wat voor doen, Mijnheer. Ja, dat snapte ik ook, en het maakte me, zoals vaker, even geen moer uit wat ik dan wel moest doen. Genoemd uitzendbureau ‘speciaal voor studenten’ had zich toegelegd op de meest onmogelijke baantjes. Sommige quasi interessant (reageerbuisjes vullen in een biologisch lab), sommige twijfelachtig (medicijnen testen door zelf proefkonijn te zijn), en sommige, laten we zeggen, wat minder intelligent. Tijdens die hete zomer op die betreffende dag kreeg ik een baantje in de laatste categorie. Ik mocht naar de groenteveiling!
’s Anderendaags aangekomen op de veiling spreek ik eerst met de plaatselijke opzichter. Hij keek mij eens aan, was waarschijnlijk onder de indruk van mijn slimme blik en leidde mij naar een apparaat waarvan ik niet wist wat het deed. Zo, dit mag jij vandaag doen! Wat mag ik doen? De man greep een komkommer uit een doos, hield hem voor m’n gezicht, wees op een andere komkommer, reeds in het plastic, en keek mij hintend aan.
Ik wist terwijl ik vervolgens bezig was dat ik geschiedenis aan het schrijven zowel als mijn ziel aan het kerven was. Het absurde van de situatie, van dit werk, bezorgde mij op dat moment echter zoveel lol dat ik een aantal dagen lang lachend duizenden komkommers heb geplastificeerd.
Nog altijd, wanneer ik mij in een Albert Heijn bevind en de komkommers in plastic zie liggen, komt alles terug van die tijd, en zie ik de machine, met z’n zielige lopende bandje, weer voor me.
mIKe, ik probeer uit te vinden waarom u het zo’n belachelijke onderneming vond en vindt: is het dat u neerkijkt op al het lopende band werk in de wereld of is het dat u gewoon het nut niet ziet van het verpakken van een komkommer in plastic omdat het net zo goed zonder plastic lijkt te kunnen?
Het laatste, Mijnheer Lijstje. En nu gaat U mij ongetwijfeld vertellen over het nut van komkommers in plastic ..
Daarnaast gaat er van een geplastificeerde komkommer ook een zekere absurde symboliek uit.
Tja, komkommertijd.
Nee, nee, mIKe! Ik weet ook niet wat het nut van komkommers in plastic is. Nee, ik vreesde even dat u met groot dedain neerkeek op lopende band werk, zo van: “het is toch te zot dat ik als veelbelovende student lopende band werk moet doen”. Kijk dan had ik wel het een en ander op te merken gehad. Maar nu kan ik het slechts met u eens zijn.
Misschien moet er wel plastic omheen omdat we in Nederland inmiddels zo veel water in onze groenten weten te stoppen dat er plastic omheen moet om het er niet uit te laten lopen. (Ik herinner me een aantal nieuwsberichten over buitenlanders die boos waren omdat de Nederlandse tomaten en champignons inmiddels ongeveer voor 100% uit water bleken te bestaan. De volgende stap zou zijn plastic zakjes met water te verkopen onder de naam ‘komkommer’.)
Wel groene plastic zakjes anders is het niet geloofwaardig.
Het lijkt me heel bevredigend werk.
Ik ruik gesmolten plastic. En zie hoeveelheden dozen met bepaalde hoeveelheden komkommers.
mIKe, het is jammer dat het plukseizoen hier in de Grabouw regio in Zuid-Afrika net voorbij is, anders zou u hier zo aan de slag kunnen.
Veel groetjes in ieder geval uit Zuid-Afrika. Uw weblog komt ook hier prima door.
mIKe, ik was in Zwitserland, daar kwam de weblog wat minder door. Volgens mij kwam dat omdat de computer daar geen internetverbinding had. Enfin, eens even lezen wat u allemaal weer bedacht heeft.
En toch kan de grootste zwartkijker opfleuren bij een verantwoorde komkommer-salade.
i, m looking for work i hope that you call me as soon
ik zoek tuin bouw werk alle werk kan ikdoen
Oh.
En nu voelt u zich zeker een hele pief?
Laat me u melden, m’n beste: ‘U weet nog niet hálf hoe dat wérkelijk voelt!’