Het is altijd even schrikken wanneer men vol vertrouwen een beroep op de hersens doet, maar uiteindelijk de bek vol tanden vindt.
Het gerucht deed de ronde dat ondergetekende niet onverdienstelijk raad weet met venijnige kwesties die de wereld der mathematiek kan opbrengen. Dit was ook zo, doch inmiddels zijn wij enkele jaren verder. De glorietijd ligt achter mij, en nu moet zelfs ik nog wel eens graven in het geheugen alvorens een oplossing te kunnen aandragen.
Met de beste bedoelingen was ik zeer onlangs iemand tot hulp bij het voorbereiden van een wiskunde tentamen. Alles ging goed, totdat ik na een uurtje onderstaand vraagstuk onder ogen kreeg.
yln(xy)dx + (xln(xy) + y)dy = 0
Het beestje bij de naam noemend, mompelde ik: “Wat een fucksommetje.” Als een dolle begon ik te schrijven en te doen, niets voor mij natuurlijk, immers de beheerstheid zelve, en vond mij een kwartier later in een onontwarbare kluwen van missers en afleidingen die nergens naar leidden.
Na deze ontluisterende ervaring probeerde Uw held zijn mismoedigheid te verdrinken in blonde Leffe, hetgeen hem wonderwel lukte.
De som bleef echter staan, ook de volgende ochtend. De kater kon de vraag hoe carthesiaans mijn geest nou eigenlijk wel of niet is er niet van weerhouden te blijven knagen. Des middags zag ik pas licht in het duister, maar dat was vanzelfsprekend mosterd na de maaltijd. Het kwaad was geschied, en ik besefte dat ook ik mij zo af en toe in nederigheid wentelen moet.
Het zou een troost voor U kunnen zijn.
_mikzlog
Is het de bedoeling dat X en Y worden berekend?
De differentiaalvergelijking is slechts ter illustratie, ik had met dit stukje geen huiswerk voor U in de zin, Willem. Maar de bedoeling is om y als functie van x te schrijven, zonder de vervelende (dy/dx), dus als in y(x) = (hele lange formule met alleen maar x-jes als variabele).
Men zou er maar wakker van kunnen liggen.
Mijn troost bestond juist daaruit dat in ieder geval mIKe onfeilbaar was in tegenstelling tot de rest. Want profileert hij zich niet als “Uw Held”, en helden zijn onfeilbaar. Hoe kan hIj dan denken dat het feit dat hIj gefaald heeft, mij tot troost zou zijn…. Ik ben dringend toe aan een zak wine gums.
En wat die rekensom betreft, daar begrijp ik helemaal niets van, wat ben ik toch een nul, en daarmee gelijk aan yln(xy)dx + (xln(xy) + y)dy. Ik had altijd al het idee dat ik een soort natuurlijk logarithme heb, met een delta x en een delta y.
mIKe, mag ik wat vragen: als ik improviseer op de piano of ik maak een website met behulp van mooie code dan heb ik op de een of de andere manier het rare gevoel dat deze 2 dingen precies hetzelfde zijn, dat dezelfde principes zich doen gelden tijdens deze processen. Welke principes dat zijn, weet ik nog niet precies maar het heeft er iets mee uit te staan dat alles _klopt_ en er bepaalde ‘regels’ zijn, die impliciet aanwezig zijn en zich doen gelden tijdens het proces van improviseren dan wel code in elkaar zetten. Als derde heb ik bij het improviseren nog het gevoel dat alles niet uit het hoofd maar wel uit de vingers komt, een gevoel dat ik bij XHTML en CSS enzo nog niet heb mogen proeven.
De vraag is nu of je dit herkent: heb jij dat ook tijdens het oplossen van wiskundige vergelijkingen? Of hebben andere lezers dat wellicht? Ik ben daar gewoon nieuwsgierig naar.
U vergeet de korrel zout, Mijnheer Lijstje. Natuurlijk ben ik gewoon wel onfeilbaar.
Uw ervaring met impliciete regels komt mij overigens bekend voor. Inderdaad is mij vaak bij voorbaat al duidelijk of iets wat ik doe _klopt_ of niet. Bij het oplossen van een vergelijking weet ik, terwijl ik bezig ben, wanneer het goed is, wanneer er geen speld tussen te krijgen valt. Zo ook bij het plakken van een fietsband, het vervangen van een kraanleertje of het schoonmaken van het toilet.
Waarom ik echter nog steeds zo af en toe dingen doe die niet kloppen is mij een raadsel.
Ik zal u uitleggen hoe dat komt: dat komt door de zoutkorrels. Als u uw mening ongezouten geeft, dan verzeker ik u, zult u feilloos te werk gaan.
Het improviseren op de vleugel valt mij de laatste tijd trouwens zwaar want de vleugel is zodanig mishandeld dat de intervallen tergend vals zijn. Mensen beginnen verstoord naar mij te kijken en ik kan niet onder het spelen uitleggen dat het de vleugel is en niet ik. Stelt u zich eens voor dat uw potlood zo stomp is dat de uitkomsten van uw berekeningen niet meer kloppen en dat men u de schuld geeft, terwijl de potlood blaam treft!
Of dat u mooie code schrijft en de browser verknalt het! Ondenkbaar!! De vleugel, de browser en het potlood, die zijn feilbaar, onze ideeen niet!
Heb je de berekening al opgelost mIKe, en zo ja, mogen wij er dan ook in delen?
Verdomd; nachtmerries.
Ooit ‘kôn’, ik ze. Toen het niet meer hoefte ben ik ze gaan mijden. Ik zag de haakjes, de x-en, de y-en.. ik moest huilen.
Kusje.
Over.
Het was de schrik.
Mooi excuus voor een jonge genever, dat wel.
ik weet niet hoe maar ik ben hier enkele weken geleden gestrand toen ik op het internet aan het surfen was en heb al heel wat gelezen op deze site. maar nu tijd voor een indiscreet vraagje: hoe oud bent u mIKe? en is mIKe uw echte naam of een schuilnaam?
Mijn waarde strontvlieg, U heeft ongetwijfeld heel wat gelezen, doch zeker niet alles, gezien de antwoorden op Uw vragen eenvoudigweg in dit log te vinden zijn. Leest U op Uw gemak verder, zou ik dus willen zeggen, in de wetenschap dat U nog veel meer antwoorden zult vinden, en in de hoop dat U daar Uw voordeel mee doet.
Het valt mij overigens op dat de heer Bicat in de commentaren alhier nu reeds voor de tweede maal in schreien is uitgebarsten. Ik heb het altijd al gezegd: de heer Bicat is een gevoelig mens. En dat is ie.
Ik heb de vergelijking trouwens opgelost, Mijnheer Lijstje. Bij nader inzien is het allemaal nog beschamender dan ik in eerste instantie dacht. Dat ik daar niet uitkwam, zeg. Het moet haast wel het stompe potlood geweest zijn dat mij parten speelde.
U bent me er eentje. Wel aangeven dat de vergelijking opgelost is maar de oplossing niet geven. Een echte zoutoplossing in de wonde gestrooid.
Ik ben zo benieuwd of we dezelfde uitkomst hebben.