Iemand zei: “Gods doodverklaring werd Nietzsche noodlottig.” Ik had daar zo gauw even geen antwoord op. Later bedacht ik me dat niet Zijn overlijden, maar juist de consequenties die Nietzsche daaruit trok hem de das om deden. Zo logisch waren zijn gevolgtrekkingen immers niet. Of Hij nou bestaat of niet doet weinig ter zake, ofschoon ik daar wel een idee over heb, veel belangrijker is de vraag: hebben we Hem nodig?
Zo kan men kan zich bijvoorbeeld afvragen of naastenliefde een christelijk of een menselijk beginsel is. Het woord sympathie vindt U niet in Nietzsches maar wel in mijn vocabulaire. Ben ik daarom gelovig? Dat lijkt me eerlijk gezegd wat kort door de bocht. Een ethiek die is opgebouwd uit zogenaamd christelijke waarden is niet per se afhankelijk van God, zeg ik, op het gevaar af mij schuldig te maken aan de zoveelste objectivering van mijn eigen gevoel.
_mikzlog
Ik voerde ooit een discussie met iemand die me zei dat ie wel kon merken dat ik een katholiek meisje was.
Ik zei hem dat ik weigerde te geloven dat mijn aardigheid afhankelijk was van het feit dat ik gedoopt was. Bovendien, zo vertelde ik hem ook, geloofde ik niet. Sterker nog, benadrukte ik, dat had ik nooit gedaan.
Hij verbreedde de discussie door te zeggen dat niet ik alleen katholiek was, maar dat mijn voorouders er al lang geleden mee begonnen waren. En dat je dát merkt. Dat er een normen-en-waardenapparaat aan vast zit, dat niet snel zijn sporen verliest en dat ook in latere generaties, en daarbij doelde hij uiteindelijk op mij, een zekere ethiek alom vertegenwoordigd en herkenbaar zou zijn.
Toch wilde ik hem niet geloven. Ik ben aardig omdat ík aardig ben. (Ik heb een jaar of negenentwintig nodig gehad om te worden wie ik ben, daar ben ik graag zelf verantwoordelijk voor.) Niet omdat mijn voorouders in God geloofden.
Aan de andere kant, geachte mIKe: ‘Gods doodverklaring is waarschijnlijk tevens de enige reden dat Nietzsche überhaupt nog lééft.’
(naast dat Uber-gedoe,waarschijnlijk)
Boeiende materie, die u in het vervolg van uw berichtje aansnijdt. Ligt me na aan het hart. Doet me haast trappelen van ongeduld tot ‘ooit’, wanneer wij elkander treffen met een niet-virtuele fles wijn in ons midden en wij onze gedachten hieromtrent met hartstocht zullen uitwisselen.
Ons beider woordenstroom zou wel eens zó overweldigend kunnen blijken dat uw site bezwijkt wanneer wij daarvoor deze reactieruimte benutten, namelijk.
Maar weest u er van verzekerd: ik denk in deze met u mede… (en draai de Bordeaux-tjes
-jaargang ’47- in mijn stoffig keldertje alvast om)
Het is uiteraard een menselijk beginsel. De eerste christenen zijn er gewoon heel creatief mee aan de slag gegaan.
De reden dat zoveel mensen zich in het christelijk geloof konden en kunnen vinden komt mijns inziens ook juist omdat de ‘normen en waarden’ daarvan zo dicht bij de mens staan.
@ Katyo: die denkfout ligt volgens mij ten grondslag aan ieder geloof.
Allah Akhbar! * hihi *
Weet U, eerlijk geschreven ben ik soms erg blij dat een groot deel Godsvrezend is, persoonlijk denk ik namelijk oprecht dat dit menig mens nog in bedwang houdt, maar goed, mijn geloof in God is groter dan die in de mensheid… Of ik in God geloof?
>Zo kan men kan zich bijvoorbeeld afvragen of naastenliefde een christelijk of een menselijk beginsel is. Het woord sympathie vindt U niet in Nietzsches maar wel in mijn vocabulaire. Ben ik daarom gelovig?
Zo’n redenering zou een dichotomie suggereren, of naastenliefde niet én christelijk, en menselijk kan zijn.
En op uw vraag: hebben we Hem nodig? Dat hangt er vanaf wat Hij te bieden heeft. Een tikje Almacht zou deze wereld er wel bij kunnen gebruiken. Zie voor een uitwerking van deze stelling ook Arto Paasilinna’s roman Wees genadig.
Voor wat suiker in de piri piri van Nietzsche leze men `Van nature goed` door Frans de Waal.
Overigens vraag ik mijzelf wel eens af aan welke religie ik behoefte heb, waarna mijn beweegredenen voor deze behoefte mij meestal met beide voeten op de aarde neerzetten. Geloven begint waar denken eindigt, en andersom natuurlijk. Alleen de gedachte dat geloof een spirituele vorm van muzikaliteit is die ik ontbeer, laat mij niet los. Zou mijn leven stralender zijn met geloof en mis ik dit? Niet gekend gemis, kom daar maar eens overheen…
“Gods doodverklaring werd Nietzsche noodlottig”
Nietzsches doodverklaring werd God alleszins minder noodlottig.
@Inge: Welke God?