Vroeger was hij een verlegen jongetje, maar die tijd is voorbij: nu is hij een verlegen man. Hij spreekt vaak over zijn gevoel, maar zijn gevoel zelf spreekt zelden. De man leeft meta. Ter verklaring van het onvermogen zich te laten gaan wijst hij op zijn bovenmatig ontwikkeld zelfbewustzijn. Een slang die zichzelf in de staart bijt, uiteraard, want wie zegt dat de oorzaak van zijn remmingen het besef van die remmingen is komt ze nooit te boven.

Het leuke en tevens trieste van voorgaande alinea, die met twaalf anderen in een dozijn past, is het feit dat ze van zichzelf ook weer hartstikke meta is. Een graadje erger zelfs, want het beschouwelijke wordt beschouwd. Op die manier komt er natuurlijk nooit vuurwerk. Noch het beschrevene noch het geschrevene raakt los van de grond. “Het hart heeft zijn redenen die de rede niet kent”, sprak Pascal ooit. Het heeft dus geen zin om met hart en ziel te denken over dat hart.

Maar waar moet het dán heen? Komt goed schrijven neer op een ondoordachte kretologische kakofonie? Een rijgsel van fijne woordjes die hun bestaansrecht slechts op genoemde fijnheid kunnen baseren? Nee toch zeker! Een schrijver is meer dan een ambachtsman, hij keert zich binnenstebuiten, en toont al wat mooi en lelijk is. Hij is doodsbang om zijn kwetsbaarheid te laten zien, maar kán niet anders, zijns ondanks.

Zo verlegen als onze meta-man lijkt is ie trouwens helemaal niet. Zijn hart, zijn lijf, zijn hele wezen stroomt van passie over. En toch houdt hij zich in. Niet uit schaamte, maar omdat hij keer op keer stuk liep, op het moment dat hij ook naar een ander toe zichzelf heeft willen zijn. Hij werd nooit begrepen. Was hij schrijver geweest, dan lag hij nu bij de ramsj. Daar waar ik mijn boeken koop, zeg maar.

  1. Puck zegt op 27 september 2006:

    Bij de ramsj koop je altijd de fijnste boeken, is mijn ervaring.

  2. AnamCara zegt op 27 september 2006:

    Graag indien mogelijk een vertaling voor Vlaamse lezers: wát is ‘de ramsj’?

  3. Puck zegt op 28 september 2006:

    VanDale zegt: ‘niet-officiële handel, handel in goederen onder de officiële prijs’
    Wat eigenlijk heel fout klinkt. Maakt van De Slegte ineens een vrij louche zaak…
    ‘De ramsj’, dat zijn veelal restpartijen van uitgevers. Boeken die in de reguliere boekhandel niet (meer) (kunnen) worden verkocht, en dan voor een fractie van de prijs in ‘dumpzaken’ worden verkocht.
    De Slegte is denk ik de bekendste, en heeft ook in België vestigingen.

  4. AnamCara zegt op 28 september 2006:

    Ik vermoedde al zoiets. Bij De Slegte heb ik al veel vondsten gedaan. Bedankt Puck!

  5. Willem zegt op 29 september 2006:

    [Meta-comment die verband ziet tussen alinea 1 en zelf.]

  6. Rose zegt op 30 september 2006:

    Die onbegrepen schrijvers, dat zijn vaak de meest interessante.

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *