“Dat is keilief”, hoorde ik iemand zeggen.
Zo’n woord, keilief, dat vind ik .. nou ja .. keilief, dus. Met name wanneer met zuidelijke tongval uitgesproken. In dat geval kunt U mij opdweilen. Gesmolten.
Zonder nu in klefheid te willen verzanden, iets wat vanzelfsprekend te allen tijde voorkomen dient te worden, moet ik bekennen dat ik zeer wel mogelijk zachtaardiger ben dan dat U zich al die tijd had voorgesteld. Het is een last, kan ik U vertellen. Daar waar doortastendheid gewenst is, wil ik nogal eens aarzelend handreiken. Hoe komt dat toch?
Er is mij weleens gezegd dat ik graag aardig gevonden wil worden. En dat mijn zucht naar genegenheid de soms noodzakelijke hardheid in de weg staat. Een zeer bekende kwaal, waar wel meer mensen aan lijden.
Doch in mijn geval is dat natuurlijk anders.
Ik wil helemaal niet aardig gevonden worden. Ik bén het.
_mikzlog
Alsof wij daar nog aan twijfelden. U bent immers een invulling van onszelf. Daar twijfelde U toch niet aan?
ben jij ik?ben ik jou?keilief,keineig:woorden die ik ooit hoorde,raakten me even diep!
als was in je handen,ken je dat gevoel?
Aardige gedachte, mIKz. U twijfelt dus slechts aan het perceptievermogen van uw omgeving, of u wordt onzeker van het feit dat u de tekens der (h)erkenning van uw aardigheid niet bemerkt. Bedenk dan dat gevoelens van sympathie meestal wederzijds zijn. (Daar houd ik me dan altijd maar aan vast)
Na herlezing blijkt mijn perceptievermogen ondermaats, het maakt u geen moer uit of iemand u aardig vindt, u weet toch al zeker dat u dat bent. Waar hebben we het dan nog over? Verzoek tot verwijdering van mijn vorige post, als u inderdaad aardig bent honoreert u dit verzoek.
Hoe zeggen ze dat ook al weer: je zwakke kanten zijn vaak ook je sterkste kanten. Vaag, ik geef het toe.
Niet om aardig te zijn, Fred, maar Uw laatste twee reacties zijn zeer de moeite waard. Van weghalen is dan ook geen sprake.
> Ik wil helemaal niet aardig gevonden worden. Ik bén het.
aardig, ± on-
Ik had het zelf kunnen zeggen. Alleen niet zo mooi.
En ik geloof het ook. Ongezien.
van keivaag naar keilief.
keigaaf zeker ?
en dat allemaal na grind.
iemand enig idee hoe je kopje-schudden op een blog in beeld kan brengen ?
klein detail : beetje meewarig kopje-schudden weliswaar.
of moet dat bedenkelijk zijn ?
zoiets als mIKe, mIKe, mIKe …
kunt u zich dat inbeelden ?
@bonsai
als was in je handen, ken je dat gevoel ?
ofwel een beetje plakkerig
ofwel verleden tijd
Je bent gewoon keiaardig Mikz!
Mirror, mirror on the wall.
Is het prefix kei- eigenlijk een typisch Brabants verschijnsel, overigens? mIKe?
Tja, wie zal het zeggen, Dimitri? Ik merk wel dat het vaker gebezigd wordt in het zuiden. In Brabant zowel als Limburg. Wil men mij overigens écht doen smelten dan moet U denken aan de Belgische variant.
In mijn geval is het keianders.