U herinnert zich het sommetje waar ik een postje of twee terug kond van deed. Kont? Neen, kond Mijnheer. Alweer een moeilijk woord, zopas van de juf geleerd. Welnu, ik dacht ermee weg te komen wanneer ik het hierbij liet. Sommetje genoemd, situatie geschetst, klaar. Krijg ik me daar toch een bak onvervalste hate-mail over me heen, daar wordt een normaal mens niet goed van. En ik, niet-normaal zijnde, werd er niet alleen niet goed van, god nee, mijn kwetsbare ego was dusdanig geknakt dat ik van schrik vergat waar het nou eigenlijk om draait. En dat is dus niet de oplossing. Die is namelijk volkomen irrelevant. Ieder antwoord bestaat immers slechts bij de gratie van een vraag. Toch? Niettemin kan ook ik niet ontkennen dat een antwoord normaliter bevredigt. Bevredigt? Ja, bevredigt Mijnheer. Vragen knagen, en antwoorden bevredigen. Helaas zijn de oplossingen waar men niet omheen kan dun gezaaid. De wiskunde, ja, daar kan men nog uitkomsten vinden die hout snijden. In het ware leven, mijn waarde, daar dient men de bevrediging elders te zoeken. Daar draait het helemaal niet om antwoorden. Maar om gans andere zaken. Nietwaar?