Hedenochtend, terwijl het water door het doucheputje verdween, overviel mij de volgende zinloze, en incidenteel terugkerende, gedachte: “Hoe zat dat ook maar weer, verdwijnt water nu links- of rechtsom door doucheputjes op het noordelijk halfrond?” Ik wist dat het ofwel iets te maken had met de Coriolis kracht en de draaiing van de aarde, ofwel domweg onzin was en gewoon afhankelijk van het type doucheputje. In mijn slaperig hoofd begon een aardbolletje te tollen, eerst linksom dan weer rechtsom. Terwijl ik de douchekraan uitdraaide en het water met de klok mee door het putje zag verdwijnen, wist ik dat het feit dat zoiets als het type doucheputje zich tot een gedachte in mijn hoofd had gevormd veroorzaakt was door de daadwerkelijke berekening van dit effect, lang geleden. Het moest daarom wel onzin zijn, dit hele verhaal, en met het water liet ik de gedachten door het putje verdwijnen.