– Mijnheer, mijnheer! Ik heb het! Ik heb iets gevonden dat nutteloos is. Hoe heb ik er ooit overheen kunnen kijken?
– U meent het. Vergeef mij mijn scepsis, ik luister.
– Nut!
– Nut?
– Precies! Immers, heeft nut nut? Ik kan me er niets bij voorstellen. Wat is het nut van nut? Dat is er dus niet. En daarom is nut nutteloos.
– Mijnheer, mag ik U waarschuwen. U begeeft zich op levensgevaarlijk terrein. U stelde zichzelf zojuist een meta-vraag, waarmee U zich begeeft in een zeker filosofisch moeras. Het nut van nut of de zin des levens, het maakt weinig verschil. Beseft U verder eigenlijk wel dat U heel wat mensen indirect tegen de schenen schopt door te zeggen dat nut geen nut heeft?
– Maar wat is het dan? Het nut van nut?
– Ik zou het niet weten.
– Wie weet het wel?
– Misschien wel niemand.
– Hoe weet ik dan dat het er is?
– Dat weet U dus niet. Haalt U dit idee liever snel uit Uw hoofd. Ik ken voorbeelden van mensen die krankzinnig zijn geworden door hierover na te denken.