“De mens is de maat van alle dingen. Daar snap ik dus niks van.”
“Zo moeilijk is dat toch niet?”
“Legt U het mij dan eens uit, Mijnheer.”
“Stelt U zich eens iets groots en kronkeligs voor. Liefst niet zoiets afgezaagds als de kust van Noorwegen.”
“Nou, de kust van Noorwegen is niet bepaald afgezaagd.”
“Vooruit, de kust van Noorwegen dan toch. Laten we die eens opmeten. Wanneer wij erlangs lopen, gebruikmakend van een meetlat van één meter, dan vinden we uiteindelijk de lengte van de kustlijn.”
“Logisch.”
“Niet waar. Wanneer we namelijk in plaats van die meterlange lat voor dit klusje een geodriehoek gebruiken dan komen we tot een andere lengte. Heel wat groter. Omdat de geodriehoek natuurlijk ook kleinere inhammetjes meeneemt.”
“Verrek. Dus de lengte van de kustlijn hangt af van de keuze van de meetlat?”
“Juist. En wie kiest nou die meetlat uit?”
“De mens.”
“Voilà.”
_mikzlog
De mens kiest de maat van alle dingen. Of zelfs: de mens beslist over de maat van alle dingen
U probeert hier een sofist uit te hangen, maar zoals u drommels goed weet, waren zij de eerste filosofen die zich lieten betalen voor hun ideeen. U biedt uw gedachtenkronkels nog steeds gratis aan. Het wordt toch tijd voor een inlogscherm met een veld voor creditcard nummer.
Dit advies was, zoals u inmiddels begrepen hebt, niet gratis. U kunt mij betalen door mij op een lunch te tracteren in die mooie stad waar u nu weer werkt. Dan zullen we ook eens even uitvinden hoe lang die gedachtenkronkels van u precies zijn, gemeten met de meetlat van de heer Lijstje. En mocht het zo uitkomen dan zal ik graag nog een lijstje voor u maken.
Ik zie u dra.
Probeer maar eens een stuk van de kustlijn van Noorwegen op uw simpele eigen gympen te lopen. (zoals ik gedaan heb) Op het moment dat de blaren zich voordoen en de zolen te dun blijken te zijn vervliegen alle filosofische overwegingen als gletschersneeuw voor de zon. Zeker als die zon ook nog eens 24 uur non-stop schijnt in de midzomer!
Tja Mik, hoe lang zijn uw gedachtenkronkels. Is dat simpelweg uit te drukken in bytes?
Zijn de kronkels van twee verschillende mensen die beiden 3849 bytes bevatten gelijk?
Of moet daar een dimensie aan worden toegevoegd?
Kunt u daar uw licht eens over laten schijnen, al dan niet met geodriehoek?
Wanneer men een gedachtenkronkel aan beide einden tussen duim en wijsvinger pakt en vervolgens trekt totdat hij recht is, pas dan kan er enigszins nauwkeurig gemeten worden. Het vervelende is natuurlijk wel dat de kronkel op dat moment ontkronkeld en feitelijk dus geen gedachtenkronkel meer is. Ik geloof warempel dat we hier een verkapte onzekerheidsrelatie te pakken hebben. Zodra we gaan meten verdwijnt het te meten object ook hier als gletschersneeuw voor de zon.
mIKe, je hebt het over een verkapte onzekerheidsrelatie. Nou, ik heb nog een onzekerheidsrelatie ontdekt, nl die tussen ons. Ik dacht dat ik eens een keer mocht langskomen om te lunchen, daar nabij dat enge gebouw waar je werkt, maar je lijkt wel van de aardbodem verdwenen! Heeft het gebouw je opgeslokt? Heb je er leven ontdekt? Vertel!
Hoor ik daar al in de verte de naam van Werner Heisenberg weerklinken? Dan kan het nog een leuke discussie worden… dan ben ik pleiten.
Diezelfde fractalen bezorgen de mensen het levensleed. Was het bestaan maar recht en reël afgebakend.
Waar zouden we dan nog over lullen.