En dan nog iets, mijn waarde. Vindt U ook niet dat de wereld veel onthouden wordt, wanneer zij slechts getuige mag zijn van de kruimels van het brood dat U en ik eten? Ik kom verdorie niet meer aan schrijven toe op deze plek, in zoverre wij reeds van schrijven spreken konden. Wellicht moest ik mijn kreupel paard de sporen geven, en mijn gebroken lans op een echte vijand richten. Ik bevecht U immers niet, zo U weet, ofschoon ik met U gaarne een appeltje schil.
_mikzlog
Véél onthouden? Nah, we zouden al weekenduitstapjes naar Jupiter aan het maken zijn. Uw strijdros houdt het overigens nog wel even uit, vermoed ik. Overigens: van appelen ben ik niet gek, maar als u hier nog wat aardappelen wil komen schillen bent u steeds welgekomen!
Och mijn waarde, tot brood mocht ik nimmer gekomen zijn, hoogstens het morsen van enkele ingredienten. Maar U… U dient zich inderdaad te schamen! Een stevig meergranen mocht ik waarderen met van die vrolijke zonnebloempitten, mocht het u niet ontrieven :)