Het is een ernstig probleem. Mijn denken staat mijn spreken in de weg. Nu ben ik van nature toch al geen uitgesproken causeur, maar iets meer output dan het geval is is heden ten dage wel gewenst. Word ik wakker dan begint mijn hoofd te malen, gedachten buitelen over elkaar heen, en dat blijven ze doen totdat ik mij des avonds weer te ruste leg. En zelfs dan.
De voortdurend door mijn kop schietende neuronen brengen mijn mond tot wanhoop. De tong is immers traag. Wanneer ik spreek, of daartoe een poging doe, ontspringen er parallel daaraan vier, vijf niet ter zake doende gedachtenstromen. En dat schept verwarring. Mocht ik dan eindelijk wél vat krijgen op een enkele gedachte, dan is ze weer niet rijp genoeg om uitgesproken te worden. Als ze al levensvatbaar is.
Doordat het gesprek geen kans krijgt, wordt er verondersteld. Ik vul voor mezelf in wat een ander ervan denkt. Levenslink, natuurlijk. En absoluut niet eerlijk.
En dus is het noodzakelijk dat ik mijn leven beter. Het denken dient vertraagd. En het spreken versneld.
Ik moest het hoognodig eens op een zuipen zetten.
_mikzlog
Doe mij er ook maar eentje. Santé.
Alhoewel het spraak-probleem daar meestal niet echt beter van wordt.
Voor zover mij bekend is het heel goed mogelijk het denken los te koppelen van het spreken.
Stromend, rennend, razend spreken zonder denkproces is echter onmogelijk.
In elk geval: wanneer men ook nog iets te zeggen wil hebben.
Indien niet, dan adviseer ik u om eens een telefoonboekje of wat te gaan opdreunen.
Hartelijk dank, overigens, voor het zo snel gehoor geven aan mijn oproep.
Inge, uitéindelijk zal met drank ook het spreken je vergaan, en het denken, in elk geval het vermogen terug te denken wat je eerder dacht. Maar in het begin van het drankgelag – en ik weet niet of mIKe dit bedoelt, maar ik ken het – gaat het spreken beter, makkelijker en vanzelver.
Ik heb altijd dat als ik drink ik gedachten beter onder woorden kan brengen. Dan ga ik meer drinken: ik praat teveel en denk steeds minder. Uiteindelijk ben ik dronken en val ik in slaap (ononverkomelijk) dan worden de gedachten dromen, heel naar is dat. Enfin: proost!
Misschien moet U meer schriftelijk communiceren. Met het schriftelijk verwooden van Uw gedachten schijnt U immers weinig problemen te hebben.
Als U het toch op een zuipen zet, plaats dan in dronken toestand ook even een stukje op Uw log. ;)
Roseliek!!
Ja Puck, ik ben er weer na 9,5 maand Zuid-Afrika. Ik heb wel al die tijd trouw mikzlog gelezen, maar had wat weinig tijd om te reageren.
@Roseliek: Wat een verrassing! Een warm welkom terug!
@jnnk: Het is precies zoals U zegt. Na 1 of 2 glazen wijn ben ik vlijmscherp en vol vertrouwen in een gesprek. Meer dan wanneer ik volkomen nuchter ben. Echter, als ik doordrink dan gaat het weer rap bergafwaarts.
Drank maakt blijkbaar iets los in de hersenen, of het verdooft juist. Hoe dan ook, een geringe hoeveelheid pakt voor mij positief uit. Ik denk wel eens dat de hersenen van sommige mensen default in een toestand zijn alsof ze 1 of 2 glazen wijn gedronken hebben: zij zijn altijd vlijmscherp en vol vertrouwen. Had ik dat maar. Want wijn bij het ontbijt, dat is dus helemaal niks.
Ik wilde iets Clevers en Adrems invullen om mee te laten zien dat het bij mij hetzelfde is (afgezien van de drank die ik niet drink), maar het lukte niet zo goed, want steeds andere fraseringen dienden zich aan en ik kon maar geen keuze maken.
Vandaar dat ik mijn toevlucht zoek in het cliche:
Herkenbaar!
I feel your pain…
Er staat nog een 6-pack medicinale Kanon koud, ik zie je wel tzt verschijnen.
Een en al herkenning, dit. Ik denk ook sneller dan ik spreek. Het heeft soms tot gevolg dat mijn zinnen over elkaar buitelen en ik opnieuw moet beginnen. ;-) Gelukkig komt het niet al te vaak voor, dat verhaspelen. Even diep ademhalen.
Ik vroeg me af, gaat u ook steeds luider spreken naarmate u meer drinkt?
Bij mij is dat verschrikkelijk. Na het nuttigen van een fles ben ik tot ver in de omtrek te horen. Helaas schijnt de kwaliteit van het gezegde evenredig af te nemen.
Schrijven helpt.
Al schrijvende filtert en bundelt men.
U zult het wellicht niet geloven, maar in het echt ben ik heel stil.
Ik praat niet zo gek veel.
Maar ik denk de hele dag. En alleen als ik schrijf komt er iets logisch uit. Of als ik schrijvend praat.
‘jij praat boekentaal’, is me weleens – nee: váák – gezegd. Niet omdat ik moeilijke woorden gebruik, maar omdat ik, àls ik praat, louter in doordachte volzinnen praat.
Tenzij ik druk ben.
Maar dan praat ik niet veel, dan ben ik gewoon hyper.
Dan ga ik ook overal reageren.
Dus: mocht u mij nog eens vaker dan twee keer op een dag in een reactieforumpje tegenkomen, denk dan aan mijn vriendin.
Het ratelen dat ik dan online doe is slechts een zwakke afspiegeling van de ongecontroleerde woordenbrij waarmee ik haar overspoel.
En zo heeft een ieder zijn reden om het op een drinken te zetten….
> omdat ik, àls ik praat, louter in doordachte volzinnen praat.
Kook.
Tof, om mentaal geletterd te zijn.
Ik dank u.