Volgens de Van Dale is een romanticus een gevoelsmens, iemand die in zijn doen en laten meer bestuurd wordt door het gevoel dan door het koele verstand. Nadat ik de vraag of het opzoeken van het woord romanticus in een woordenboek romantisch genoemd kan worden onbeantwoord terzijde heb gelegd, gooi ik mijn gevoel links en mijn koele verstand rechts op de weegschaal. De balans is natuurlijk ver te zoeken.
Wat het ook is waardoor U bestuurd wordt, volgens bovenstaande definitie bent U lijdend voorwerp. Op z’n minst opmerkelijk, daar ik persoonlijk bijvoorbeeld zelden tot nooit een scheiding tussen gevoel of verstand enerzijds en aan de andere kant mijzelf heb ervaren.
Niettemin kan ik wel zeggen of op een gegeven moment mijn gevoel of mijn verstand prevaleert. Als ik al die momenten optel, zo’n drie decennia in totaal, dan komt mijn verstand er maar karig vanaf. Ik dénk eigenlijk niet zoveel. En ik geloof niet dat ik wat dat betreft nu zo uitzonderlijk ben, maar ik kan het natuurlijk mis hebben. Aldus vraag ik mij af, zijn wij in essentie niet allen romantici?
_mikzlog
Volgens Van Dale wel. Maar is een romanticus niet meer iemand die gevoel als belangrijkste motivatie voor zijn handelen neemt?
De romanticus komt er voor uit, wilt U zeggen? Of eigenlijk, hij staat er niet bij stil. Wat ik opperde, en daar hoeft U het natuurlijk niet mee eens te zijn, is dat eenieder zijn denken, zijn beslissingen, zijn doen en zijn laten op gevoel baseert. De niet-romanticus maskeert dit slechts met zijn verstand. In tweede instantie geeft hij een rationele verklaring aan de buitenwereld voor wat zijn gevoel hem al eerder ingegeven heeft.
Wij zijn allen gekwelde romantici omdat we vaak niet verstandig genoeg zijn of soms juist te verstandig om ons gevoel goed in te schatten.
Soms te onwetend.
Soms te wijs en te praktisch.
Gelukkig zijn zij, die zich met degelijke zelfkennis gewapend geinformeerde beslissingen over het eigen leven en de romantiek daarin kunnen maken.
..en eindelijk wist zij de cancel-knop te vinden.
Hee Mike,
Ik heb – voor zover ik kan beoordelen, heb gewoon het standaard MT Template RSS 1.0 aangezet, jij zal het verder wel weten – een rss feed opgenomen. Zoals je had gevraagd, want het was geen bewuste keuze. Ik dacht dat niemand daar gebruik van maakte, ofzo. :-)
je vindt een link het op de voorpagina, helemaal onderaan, onder de tekst.
:-) Een tikje off-topic, maar dank je zeer, bart! Vanaf heden word je geparsed.
Het Prisma woodenboek geeft een geheel andere definitie van het woord romanticus. Een romaticus is een romantisch iemand. Romantisch is als in een roman, sterk sprekend tot de verbeelding, te onwerkelijk, volgens de geest van de romantiek.
Volgens Prisma zou dus niemand romatisch zijn aangezien romantisch te onwerkelijk is en dat romantisch alleen in een lang verdicht prozaverhaal (definitie roman) voorkomt.
Tja,…
Koenen-Endepols Verklarend handwoordenboek der Nederlandsche taal (tevens vreemde-woordentolk, zestiende vermeerderde druk, 1928) noemde Gevoel al: 3. besef, bewustheid.
Bewustheid: toestand, waarin men denkt en gevoelt; volle kennis en klaar inzicht.
Gevoelen: 1. een innerlijk gevoel van iets hebben; 2. beseffen, inzien.
Volgens de Van Dale wordt U als romanticus meer bestuurd door het gevoel dan door het koele verstand. En Matthijs Jacobus Koenen zag 1897 al dat het goed was.
Al zo’n drie decennia lang denkt en gevoelt U vooral? Welhaast zeker is dat U een uitzonderlijk persoon bent. U heeft volle kennis en klaar inzicht. Maar beweert, bepakt met al die kennis, dat U ons allen gevoelsmensen schat. U overschat ons, zoveel is duidelijk. Of missen wij slechts het besef gevoelsmens te zijn?
Ook al heeft in mijn hoofd het idee postgevat dat mijn denkende ik de baas is, uiteindelijk geloof ik er zelf niets van.
Ik denk(!) dat wij met name door onze emoties aangestuurd worden. Het denken hobbelt er vaak maar een beetje achteraan. Als verklarende en benoemende factor ofzo. (Ik denk dat denken talig is)
Maar er is een gebied, sommigen noemen het intuitie, waar die twee een verbond aangaan.
Dat geloof ik stellig!
Of zoals Saskia van vier zei: maar als je nou denkt over wat denken is, dan is het toch weer denken!
Geinig om een aantal woordenboeken zo eens naast elkaar te leggen. Wat nu precies een romanticus is wordt er echter niet heel veel duidelijker op; het is en blijft een gevoelskwestie.
Misschien moesten we het eens vragen aan Saskia van vier. Zij is slim!
Een romanticus is in mijn persoonlijk woordenboek iemand die vooral leeft in zijn eigen interne wereld. En ook de buitenwereld benadert vanuit deze persoonlijke werkelijkheid. Een beetje de introvert die Jung — ja, hij alweer — beschrijft.
Het lijkt me dan ook logisch dat de weblogger, zijn activiteit meestal voortvloeiend uit deze persoonlijke belevingswereld, een romanticus is.
De verhouding denken/voelen is volgens mij een andere dimensie, die evengoed als introvert/extravert de unieke persoonlijkheid kenmerkt.
Dank voor het citeren uit Uw persoonlijk woordenboek. Het is en blijft een interessant exemplaar. Zo. En nu ga ik even reflecteren.
De vraag is dus: heeft u wel verstand?
Misschien verkeert u gewoon in de verstand,
gebruikelijk toch voor een romanticus!
Een roman is een leuk verhaaltjuh
Een roman is geen leuk verhaaltjuh
Wel
Niet