‘Ik was een man toen de zon weer opkwam’ zingt Rob de Nijs in lang vervlogen zomerse strandtijden. Terwijl hij even tevoren nog een jongen was die haar hand pakte.
Tussen jongen en man ligt daar de nacht lijkt mij.
De nacht als grens der volwassenheid.

Me dunkt Elfje,dat de dag evengoed de grens kan vormen, in de overgang van man naar jongen!
De dag als einde der volwassenheid!
Beter?
In ieder geval leuker!