Totdat ik Zaza leerde kennen, wist ik niet wat een kakkerlak was. Ik zal een jaar of vijf zijn geweest, toen mij het verhaal van Pluk en zijn vriendjes werd voorgelezen. In mijn jonge jaren heb ik zo’n beestje echter nooit in levende lijve mogen zien. Anderzijds, ook geen mevrouw Helderder.
Ruim twintig jaar na Pluk klop ik op de grote voordeur van een sjofel pension in Lima, Peru. Het is laat en donker. Geen boek over de Petteflet, wel een Lonely Planet in mijn rugzak. Deze laatste had mij gebracht tot waar ik ben, aan de deur van wat zo ongeveer de goedkoopste slaapplaats in de stad moet zijn.
Eenmaal op de kamer hoor ik geritsel langs de bordpapieren wand. Een aanzienlijk subtieler geluid dan dat van de pret in het bed van de buren, hetgeen mij eveneens ter ore komt. Ik hoef niet lang te zoeken voordat ik een kakkerlak zie. Ik denk aan Zaza, en glimlach. Met enige aarzeling leg ik mij in het smoezelige bed, daarbij aangemoedigd door kreetjes vanuit het belendende vertrek, alwaar over de kwaliteit van de sponde in ieder geval niet geklaagd wordt.
Ondanks mijn vermoeidheid duurt het lang voordat de slaap mij overmant. Niet meer dan een paar uur daarna sta ik weer op.
Eerst de schoenen uitkloppen voordat je ze ’s ochtends aantrekt. Het is een logische regel waaraan de oppassende reiziger zich te houden heeft. Je weet immers nooit wat zich er ’s nachts in genesteld heeft. En jawel. Goedemorgen, Zaza!
Ach… wat lief!
Nu schijnt het dat men in de slaap nog wel eens een spin wil verorberen. Die beestjes zoeken vochtige plekjes op en de mond wil nog wel eens openvallen tijdens het nachtelijk ritueel. Je voelt wat kriebelen en slikt. Hoe het zit met de Zaza’s en de liefde voor vochtige plekken vraag ik me af. Heeft U die ochtend ontbeten of ontwaakte U met een ongewoon voldaan gevoel?
Tja, daar zegt U zowat. En ik maar denken dat de surreƫle omstandigheden de oorzaak waren van mijn afgenomen eetlust.
Zaza geemigreerd naar Peru? ‘T is me wat, met die globalisering.
Kakkerlakken komen hier regelmatig naar binnenwaaien/vliegen. Wij spuiten ze met Baygon op hun rug. Dan kunnen ze in ieder geval niet meer over je heen kruipen.
Een veel grotere hekel heb ik aan schorpioenen en duizendpoten!