Naamsbekendheid is zó vaak omgekeerd evenredig aan kwaliteit, dat men welhaast van een wetmatigheid spreken kan. Heel onlogisch is dit natuurlijk niet. Immers, het geld dat men in reclamecampagnes pompt, had vaak beter aan de ontwikkeling van een produkt besteed kunnen worden. Neem nou zoiets als Microsoft, en al zijn derivaten. U heeft er vast wel eens van gehoord. Waarschijnlijk voldoende om mij met dit voorbeeld voor open doel te zien scoren.
Van nature ben ik trouwens sowieso niet bepaald het type dat voor een merk gaat. Desgewenst zou ik dit kunnen illustreren met het Calvin Klein ondergoed dat ik nooit heb gekocht, laat staan gedragen, maar vermoedelijk zal dit U aan Uw reet roesten. Veel interessanter is het wellicht wanneer we eerdergenoemde wetmatigheid toepassen op de mens.
Is hij die zichzelf goed weet te verkopen ook daadwerkelijk beter dan de wat meer timide uitgevallen persoon? Neen, driewerf neen! Eerder vaak dan soms is het omgekeerde het geval. Tot frustratie van menig sollicitant is de gemiddelde werkgever niet op de hoogte van deze regel. Maar ook degeen die de drempel al wel is gepasseerd blijft er keer op keer versteld van staan wat er binnen een bedrijf allemaal boven komt drijven. Vliegenpoepjes, Mijnheer!
Hoeveel tijd er wel niet verdaan wordt met profileren, het is werkelijk waar onvoorstelbaar. En wie er niet aan meedoet valt zonder pardon buiten de boot. Het is uiteindelijk dan ook helemaal geen wonder dat de beste stuurlui aan wal staan.
_mikzlog
Oppervlakte, uiterlijk.
Uw titel, gecombineerd met uw laatste zin, doen mij angstig afvragen: u is toch niet ontslagen..?
(ongewild sinterklaasrijm – waarvoor oprechte excuses)
Ik moet het met een grote zucht beamen. Soms vind ik het wel lastig om in een wereld te leven waar extravert-zijn de norm is. Waar snel, wild en assertief de etiquette is. Gelukkig heb ik een werkgever die daar niet op let.
Ik sprak M.B die zich beroepshalve bezighoudt met het verkopen van dansvoorstellingen van een moderne dansgroep aan theaters. Tot mijn verbazing zag ik dat hij zijn paardestaart afgeknipt had waardoor hij nu een broertje van Hugh Grant lijkt te zijn. Ik vroeg hem hoezo? Hij zei dat de theater inkopers hem nu serieus namen, sinds dit kapsel en sinds hij een pak aantrok.
Ik zei: maar dit… dit is de theaterwereld, die die waren toch niet zo op die dingen gericht? Daar maakt een pak toch niet uit? Een paardestaart? Een ringetje.
De IT, de consultancy wereld, de ambassades, ja, oke, maar maar, de theaters.
Jawel, Mijnheer Lijstje, sprak M.B. onverbiddelijk. Ook daar.
Ach mIKe, waarom zou je jezelf nu al verkopen? Je bent volgens mij nog best blij met jezelf toch? Hou jezelf gewoon nog een tijdje zou ik zeggen.
Bedenk wel dat degenen met naamsbekendheid ooit even onbekend waren als u en ik.
Dat gold zelfs voor Bill Gates.
Aan de wal staan heeft natuurlijk ook het voordeel dat je aan sturen niet hoeft over te gaan.
Dus, inderdaad geen wonder.
@Puck: Vrees niet.
@jwl: Zijn er nog vacatures?
@Mijnheer Lijstje: Een mooi verhaal. En dank voor Uw advies, want ja, ik ben inderdaad nog best blij met mezelf, ook al heb ik dan geen paardenstaart.
@Casaspider: Eigenlijk bedoelde ik dat Bill Gates niet beroemd is geworden doordat hij briljante produkten maakt, maar doordat hij een briljant verkoper is. Het is meestal veel belangrijker hoe je iets brengt, dan wat je brengt. En dat vind ik dus jammer.
@Inge: U las goed. Met de laatste zin wilde ik zowel mijn betoog kracht bijzetten, als de hand in eigen boezem steken. Een beetje profileren is natuurlijk altijd wel nodig, wil je überhaupt gezien worden. Neem nou een weblog. Soms moet je wel zeggen: “Kijk mij nou.” Niet zozeer voor jezelf, maar voor die ene lezer, die dit erg waardeert. Ach, U weet wel wat ik bedoel.
assertief leuk dan maar dan ook niet teveel zoals die net afgestudeerde jurist (tijdelijk werkzaam als auto-verkoper) die op de vraag over zijn zwakke punten zonder aarzelen meldde dat hij die niet had. mijn mede-interviewer en ik reageerden spontaan: dat is op zich al een zwak punt. waarop hij ons zeer verbaasd aankeek.
@ sandro: vooral dat verbaasd aankijken maakt het beeld compleet!
Maarre mooi stukje en helaas in mijn leven als werkzoekende erg actueel..