Zo gaat het me bijvoorbeeld nooit lukken om alle boeken die ik graag zou willen lezen ook daadwerkelijk te lezen. De dood zal mij voor zijn. En dat is een gedachte die mij net zo gelukkig maakt als geruststelt.
dec
08
2004
Zo gaat het me bijvoorbeeld nooit lukken om alle boeken die ik graag zou willen lezen ook daadwerkelijk te lezen. De dood zal mij voor zijn. En dat is een gedachte die mij net zo gelukkig maakt als geruststelt.
Eens liep ik door de centrale bibliotheek hier in Den Haag.
Gewoon op weg naar de wc, tussen de schappen over landen, culturen en geografie.
Ineens drong het door, keihard en genadeloos: ik zal nooit lang genoeg leven om dit allemaal te weten. Hele onderwerpen zullen nooit onder mijn aandacht komen – sterker nog: geen een onderwerp zal ik mij ooit geheel eigen kunnen maken.
Ik werd op slag zo somber en mismoedig dat ik me bijna van de trap heb gestort.
Ik snap uw geluk en geruststelling niet helemaal..
Ik had net hetzelfde gevoel dit weekend toen ik in de boekenwinkel was. De idee dat deze bron van vermaak, troost en verstooiing nooit droog zal staan.
Mijn God, U moet compleet Uw logica zoek zijn!
Ik wil wel graag de boeken die ik al lees uitkrijgen.
Stel nu dat het wel zou kunnen. Stel dat het mogelijk was om bijvoorbeeld op je 80ste alles wat interessant is gelezen te hebben.
Wat moet je dan na je 80ste gaan doen?
Ten eerste kan je je nog afvragen of “die mij net zo gelukkig maakt als geruststelt” wel betekent, dat u inderdaad gelukkig en gerustgesteld wordt. Allebei niet is immers ook mogelijk.
Verder moet ik u overigens gelijk geven. Van alle kennis op de wereld wordt het hoofd maar topzwaar. En wat zou een mens nog moeten als hij alle boeken die hij wilde lezen al uit had? Men moet toch iets te wensen overhouden.
Als er een hemel is mag ik toch aannemen dat ze er boeken hebben. Anders kan het toch bezwaarlijk een hemel genoemd worden.
Laatst liep ik weer eens rond op zo’n boekenfestijn, en kwam thuis met een stapeltje obscuur materiaal. Misschien nog wel fijner dan het lezen is het verheugen. Telkens pakte ik weer een ander boek van het stapeltje, las er een stukje in, en legde het weer weg, niet wetend in welk boek ik écht wilde beginnen. Heerlijk is dat. Inspirerend, ook. Het lijkt me verschrikkelijk dit gevoel niet meer te kunnen ervaren, wanneer ik dus alles op deze wereld gelezen zou hebben (en de bron droog staat).
Hetzelfde geldt voor kennis. In plaats van somber en mismoedig word ik juist blij van de gedachte dat er voor mij nog onnoemelijk veel uit te zoeken en te begrijpen is. Ik doe niets liever dan dat. Hij die alles weet moet wel ongelukkig zijn. Nee, in mijn ogen zou het absoluut rampzalig zijn wanneer het leven te lang in plaats van te kort was.
Interessant is het verder ook om de woorden ‘boeken’ en ‘lezen’ in het stukje te vervangen door een heel ander zelfstandig naamwoord met bijbehorend werkwoord. Sommige mensen ‘zien’ bijvoorbeeld liever ‘TV-series’, en raken in paniek wanneer de eind-aflevering daar is. Ik noem maar wat, hoor. Overigens, de laatste zin is inderdaad voor tweeërlei uitleg vatbaar, maar ik was ervan overtuigd dat U de juiste eruit zou pikken, hetgeen U natuurlijk deed.
> en raken in paniek wanneer de eind-aflevering daar is.
Ik voel mij niet aangesproken, ik voel mij niet aangesproken, ik voel mij niet aangesproken…
Ik ben mijn eerste reactie helemaal vergeten door de reactie ‘als er een hemel is, mag ik toch aannemen dat er boeken zijn.’
Dat vond ik namelijk een hele goede reden om in een hemel te gaan geloven, lezen we nog later dan later gewoon verder :)
Een beetje universiteitsbibliotheek heeft twee miljoen titels in voorraad. Iemand die gemiddeld éen boek per week doorneemt vindt zichzelf al gauw een hele lezer. Met vijftig titels per jaar kan zo iemand in zeg zijn of haar zeventig nuttige levensjaren vijfendertighonderd boeken verstouwen.
Ofwel, nog geen twee procent van wat een UB op de planken heeft staan.
In de VS komen er per jaar honderddduizend nieuwe titels op de markt.
Ofwel, een beetje inzicht in zulke getallen maakt mij erg rustig. Het hoeft allemaal niet.
Maar hoeveel kennis of emotie voegt een willekeurig boek toe aan de voorraad van de lezer, of, abstracter, de hele mensheid. Niet veel toch? Stel nu dat 99,9% van de inhoud van een willekeurig boek redundant is dan moet het toch mogelijk zijn om een superboek te maken van alle 0,01% uniekdelen van alle boeken samen?
@Dimitri: ..want gelukkig is die 0,01% (of de impact ervan) totaal niet afhankelijk van de context..