De telefoon thuis aan de muur is, net als ik, niet van deze tijd, maar in andere opzichten mijn tegenpool, namelijk zwart, zwaar en luidruchtig. We hebben het hier over een bakelieten exemplaar, met draaischijf en harde rinkel. Niet handig, wel verschrikkelijk mooi.
Dat ik nog immer draai en niet druk zal U wellicht worst wezen, maar mij kan zoiets bekoren. Mijn telefoon is slechts een voorbeeld van de inefficiëntie die ik soms koester. Een ander volgt.
Tot voor kort was ik gewend via het internet op een vrij willekeurige manier informatie tot mij te nemen. Ik klikte eens hier, en las eens daar. Als kapstok gebruikte ik een linklijstje, een blogroll en al wat U hier verder aan adressen achterlaat. Het had en heeft zo z’n charme.
Ofschoon ik zelf vrij goed bekend ben met het concept rss maakte ik geen gebruik van een echte feedreader. Zoals gezegd, tot voor kort. Inmiddels heb ik er dan toch een geïnstalleerd, en word ik overspoeld door een eindeloze stroom berichten. Niet mooi, wel verschrikkelijk handig.
Weinig schokkend op zich, vermoedelijk leest U al een eeuwigheid op deze manier. Wat mijn gevoelens echter gemengd doen zijn is het plotselinge besef van oppervlakkigheid. Zelfs woorden die niet zo bedoeld zijn lijken opeens vrij snel te vervluchtigen.
En om het maar eens op mezelf te betrekken: mijn schrijven devalueert. Welnu, zult U zeggen, echt te pruimen is het nooit geweest. Tja, dat vraag ik me dus af. Hebben U en mijn feedreader gelijk, of is het voortschrijden der techniek er de oorzaak van dat leegte de standaard lijkt?
Nu ja, misschien overdrijf ik, en haal ik een paar dingen door elkaar. Als ik het heb over de charme van een draaischijf gaat het me, zo U begrijpt, niet om de draaischijf maar om de charme. En dàt mis ik weleens, de laatste tijd. Het is natuurlijk een beetje makkelijk om daar een feedreader de schuld van te geven.
_mikzlog
Neuh, context is uiterst belangrijk. Feedreaders strippen alle verpakking weg, waardoor alleen de kale inhoud het maar doen moet.
Er zijn ook wel eens testen gedaan, met studenten journalistiek. Of die konden herkennen welke tekst in welk medium had gestaan. Bleken er altijd enorme vooroordelen te zijn.
Ik vraag me ook al tijden af of ’t internet niet voornamelijk helpt om de schelle geluiden rond te echoën; alleen de snelle opinies en de makkelijke meninkjes doorklinken.
Om het maar weer eens met Schopenhauer te zeggen:
Over uw postjes zult u de enige zijn zonder waardevolle mening. Zo geslaagd als u sommige formulering ooit vond, ons vielen die niet extra niet op. Zo matig als u uw schrijven nu misschien vindt, zullen wij het zeker niet vinden.
Ik heb ’n bookmark lijstje dat ik afga.
Ik zal nooit een feedreader nemen. Het is vergelijkbaar met het exclusief opbellen van vrienden in plaats van bij hen op bezoek gaan. Sfeerloos. Wat heb je er dan aan? Een logpostje is geen nieuwsartikel of leertekst! Het lezen van logs is geen taak die efficient moet worden afgewerkt, maar een genoeglijke bezigheid. Als ik de tekst middels een feedreader zou consumeren, zou ik de peper en zout van het site-ontwerp van de schrijver missen.
@ijsbrand: Ja, de echo van schelle geluiden is inderdaad heel opvallend. Was ik me daar eerder nog niet zo heel erg van bewust, met een feedreader en, zeg, een paar honderd subscriptions zie je voortdurend dat de drol die door iemand wordt gelegd onmiddellijk door vele anderen nog eens dunnetjes wordt overgedaan.
Het doet overigens deugd deze reactie van U te vernemen. U bent over het algemeen namelijk dusdanig op de hoogte van al wat er op internet speelt, dat ik me eigenlijk niet kan voorstellen dat U dat zonder feedreader redt. Blijkbaar lijdt Uw gevoel voor charme daar niet onder.
@Willem: Die telefoon hangt er bij mij dan ook vooral voor de sier. Iedere keer dat ie gaat schrik ik me weer wezenloos van het geluid. Nee, bellen is eigenlijk maar niks.
Door Uw opmerkingen en mijn eigen ervaringen heb ik die feedreader inmiddels naar de achtergrond verwezen. In de eerste plaats gebruik ik nu gewoon m’n linkjes. Handig is zo’n reader met name voor nieuws (kranten, wetenschap), en om de originele geesten te scheiden van de copycats.
Ik ben dol op context en heb daarom die RSS reader na het eerste gebruik weer terug in de verpakking gestopt. Voor mijn alleen een leeslijst met echte links naar echte, aangeklede, pagina’s.