Voor de spiegel sprak hij zichzelf iedere morgen toe: “Vandaag gaan we het eens helemaal anders doen!” Altijd hetzelfde verhaal. De echte verandering kwam pas toen hij dit voornemen een keer vergat. En niet alleen dat. Ook de rest van het ochtendritueel sloeg hij over. Hij versliep zich, en liep de hele dag achter de feiten aan. Maar uitgeslapen was hij. Dat zou hij vaker moeten doen, dacht hij toen.
Sindsdien zette hij z’n wekker niet meer, en kwam steevast te laat op de plek waar hij wezen moest. Altijd hetzelfde verhaal. De enige persoon die hier een eind aan kon maken deed dit ook, en ontsloeg hem. En daar stond hij dan, vrij als nooit tevoren, maar met geen flauw idee.
Op de eerste dag van de rest van z’n leven, zoals dat heet, besloot hij extra vroeg op te staan. Sprakeloos keek hij in de spiegel. Het leek hem niet nodig om uit te spreken wat reeds het geval was. Toch wilde hij graag bevestigd zien dat alles ook echt anders was, en daarom besloot hij om precies hetzelfde te doen als voorheen.
Om half acht stapte hij in de bus, nam plaats en reed achterstevoren naar z’n voormalige werkplek. Hij keek in veertig ogen van half zoveel forenzen. Daar waar hij de ontreddering hoopte te zien die hij zelf dacht kwijt te zijn zag hij niets. Of beter gezegd, het tegenovergestelde. Men praatte. Men lachte. Als al deze vrolijkheid gespeeld was, dan wel heel erg goed.
Toen de bus zijn weg vervolgde, na iedere loonslaaf te hebben uitgebraakt, kwam het besef als een steen in zijn maag. Net als de wereldreiziger die tevergeefs probeert zichzelf te vinden, begreep hij ineens dat niet hij veranderd was, maar slechts de omstandigheden. En daar moest hij nou mee zien te leven.
Hey mIKe! Ik begrijp de link niet helemaal met de wereldreiziger :-( Enige toelichting gewenst…
Schitterend stukje, al ben ik het niet noodzakelijk eens met de laatste zin. Het lijkt mij dat de omstandigheden in staat zijn iemand te veranderen en dat iemand op zijn beurt in staat is de omstandigheden te beïnvloeden.
@Mijnheer Lijstje: Zeer terecht opgemerkt, ik was wat onduidelijk. Terwijl ik de man zonder bestemming in de bus zag zitten moest ik denken aan de gemiddelde jonge reiziger met rugzak, die je bijvoorbeeld in India en omstreken kunt aantreffen. Veel van deze mensen gaan op (wereld)reis met het idee ‘hun ware zelf’ te ontdekken. Ik ben van mening dat je daar, mocht het überhaupt al mogelijk zijn, niet per se een andere omgeving voor nodig hebt. Uiteindelijk moet je het helemaal zelf doen.
@frédéric: Dank U! Voorwaarde voor verandering is denk ik wel een zekere actieve instelling. Wil je beïnvloed worden door de omgeving dan moet je er zelf open voor staan. De titel van het stukje doet, in dit geval, anders vermoeden.
Maar je zegt ‘niet perse’. Zou het niet zo kunnen zijn dat elk middel geoorloofd is om jezelf beter te leren kennen? (binnen de wettelijke normen dan…). Het is een beetje verwarrend, aan de ene kant hebben we het nu ineens over jezelf leren kennen maar het begon met jezelf veranderen.
Snap ik je nu goed als je zegt dat een mens niet veranderen kan?
Zou het een tip zijn voor Passivum om, als Youp, eens een dag te leven als ware het zijn laatste?
@Mijnheer Lijstje: Ah, U bedoelt dat een omgeving als katalysator kan werken op veranderingsprocessen. Tja, daarin heeft U waarschijnlijk dan toch gelijk. Wat betreft veranderen en kennen, je kunt jezelf natuurlijk pas veranderen als je enigszins weet wie je bent. Verder heb ik niet willen zeggen dat een mens niet veranderen kan, maar ik besef wel dat ik me inmiddels behoorlijk aan het vastlullen ben (dank, heer Lijstje, voor dit besef).
@maria: Een tip, jawel, maar geen eenvoudige. Het is vrijwel onmogelijk om jezelf volledig wijs te maken dat het je laatste dag is, zodanig dat je daar in volle gezondheid ook naar handelt. Het relativeert niettemin wel, enigszins.
Och mIKe, haha dat was niet de bedoeling. Ik heb liever dat je jezelf loslult :-)
Vreemd, met een serie handelingen zet je de omgeving naar je hand, maar jezelf nog niet.
Dusss… de man die in den beginne nog iedere dag de wil had te veranderen en alles anders te doen en uiteindelijk geworden is tot een man die in de overtuiging leeft dat niet hij maar slechts de omstandigheden voor verandering vatbaar zijn en dat hij zich daar bij neer moet leggen, heeft geen verandering ondergaan…