Er is een subtiel verschil tussen nooit gedacht en ooit geweten, maar in de praktijk heb je daar helemaal niets aan. Het komt op hetzelfde neer.

Tegen het bovenstaande valt weinig in te brengen. Slechts die enkele theoreticus onder U zal zich – net als ik – tegen de haren in gestreken voelen. Nuchterheid ergert soms, en hoewel ik niets opschiet met het antwoord vraag ik me af waarom.

  1. jnnk zegt op 17 maart 2006:

    Juist omdát je aan nuchterheid in de praktijk soms helemaal niets hebt en omdát nuchterheid de bestaande verschillen ongedaan maakt. Dat is voor iemand die wil weten hoe het zit, geen eenvoudige en geen geruststellende (dus irritante) constatering.

    Als vaker ligt het antwoord besloten in uw eigen stukje tekst.

    Daarbij en bovendien biedt nuchterheid vaak geen troost waar nodig.

  2. mIKe zegt op 17 maart 2006:

    Nou, U doet er wel erg nuchter over, hoor ;-) Wat in de praktijk nou echt beter is, op alle slakjes wel of geen zout leggen, ligt voor mij nog niet zo voor de hand. Ik heb een natuurlijke voorkeur, ja, maar ik twijfel maar al te vaak aan die keuze. Tegen nuchterheid kun je je soms moeilijk verdedigen.

    Uw laatste opmerking is ijzersterk, vind ik. Troost, die immer onderschatte krachtbron, is vermoedelijk inderdaad wat ik vind in de dingen die ik – hier bijvoorbeeld – doe. Maar of zij die mij in dit opzicht niet begrijpen van troost verstoken zijn, dat weet ik niet.

  3. maria zegt op 17 maart 2006:

    ”Een andere belangwekkende uitspraak van Waghto was: ‘Zoals het zit, zit het.’ Het was haar motto en ze bezigde het te pas en te onpas. Ik kon er weinig tegenin brengen. Soms draaide ze de zinsdelen om: ‘Het zit, zoals het zit.’ Of ze maakte de zin niet af: ‘Het zit…’ ‘Zoals het zit?’ vulde ik dan aan. Een enkele keer speelde ze met het werkwoord en nam ze voor de afwisseling ‘gaan’ in plaats van ‘zitten’ ‘Het gaat, zoals het gaat.’ Het kwam op hetzelfde neer. Van alle dooddoeners die ik ooit had gehoord, leek me dit weliswaar een van de stomste, maar dat heb ik haar nooit nagedragen. Ze was met steun van dit gezegde negenentachtig jaar geworden. Het had haar de kracht gegeven tal van vernederingen en langdurige perioden van armoe, tegenspoed en keihard zwoegen te doorstaan, dus zo stom als ik dacht kon het niet zijn.” (‘Hemelvaart’ uit Meester in de hygiene)

    geknipt uit:
    http://tijdrover.web-log.nl/log/5275462

  4. mIKe zegt op 20 maart 2006:

    @maria: Citaat noch site was mij bekend, maar van een hoogst opmerkelijk toeval mogen wij hier wel spreken. Dank U voor de vingerwijzing.

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *