Bij de ingang van het labyrint zat een man, Janus genaamd, ‘niet wijs doch slechts oud’, zoals hij zelf altijd zei. Eenieder die naar binnen wilde sprak hij aan, dat was zijn baan. Zelf kende hij het labyrint niet, althans niet van binnen, en als poortwachter vond hij het eigenlijk ook niet nodig om te weten wat er zich daar afspeelde. Dat geen mens het doolhof ooit weer verlaten had, zei hem genoeg. Hij voelde zich niet geroepen. Vaak gingen er weken, soms maanden voorbij zonder dat hij iemand zag.

Op zekere dag verscheen er toch weer een jongmens bij de ingang. Janus’ kop zag hem aan. De jongen leek moe. “Je gaat me toch niet vertellen dat je naar binnen wilt?”, vroeg de oude man. “Dat ga ik wel”, was het antwoord. “Laat mij je dan waarschuwen: nog nooit zag ik mensen die kwamen ook weer gaan. Dit labyrint lijkt voorwaar een eindstation.” De jongen knikte. “Wat bezielt je?”, vroeg Janus.

“Verloren zal ik daar ronddolen, in dat labyrint, maar verdomd, dan wéét ik, dan weet ik tenminste zeker dat ík het ben die ronddoolt en dat ík het ben die zich verloren voelt. Het is een keuze. Ik had immers ook níet naar binnen kunnen gaan, wil ik maar zeggen. Het overkómt me nou eens een keer niet, dat eeuwige gevoel van reddeloosheid, maar in plaats daarvan roep ik het doelbewust over mezelf af, ik ben de baas, en dát is in zekere zin een geruststellend verschil”, maakte de jongeling zichzelf en Janus wijs.

Peinzend keek de oude man hem aan. Hij wist dat er iets niet klopte, maar gaf hem toch vrij baan. “Veel succes, mijn zoon”, riep hij hem na. De jongen was reeds uit zicht verdwenen. Janus was even stil, schudde toen het hoofd, en mompelde: “Wat een sukkel.” Hij vlijde zich op zijn zetel weer neer, en deed wat hij in feite al die tijd had gedaan: wachten.

  1. Inge zegt op 2 juli 2006:

    En Ariadne?

    Power napping? Jaarlijks verlof? Verhuisd? Om de hoek of het hoekje om?

  2. Wil zegt op 2 juli 2006:

    Pizzatent daar in de buurt niet al te snel, lijkt ’t.

    Ik ga daar niet wonen, dus.

  3. jwl zegt op 3 juli 2006:

    Het doet me denken aan een verhaal van Kafka (http://gutenberg.spiegel.de/kafka/erzaehlg/gesetz.htm). Daar wordt echter slechts gewacht en niet betreden. Maar wellicht speelt zich dit af ín het labyrinth?!

  4. Sas zegt op 3 juli 2006:

    Dat doolhof is een schijnzekerheid en een mooi staaltje zelfbedrog. Subiet rechtsomkeer maken, de chaos in, en het leven ter hand nemen.

    En die Janus is geen waardig wachter.
    Wachten is sowieso funest.

  5. mIKe zegt op 3 juli 2006:

    @Inge: Niets van dat al. Of nee, laat ik zeggen, nóg niets van dat al.

    @Wil: Zeer juist :-) Erst kommt das Fressen, dann die Moral.

    @jwl: Dank voor deze parallel! Zelf neig ik er overigens naar om ook de wereld buiten het labyrint als labyrint te zien, alleen dan zonder waarschuwing. Uw laatste opmerking snijdt derhalve hout. Vind ik.

    @Sas: U heeft een punt, zeker als U de fatalistische inslag in dit stukje aan de kaak stelt, maar toch denk ik dat ook ‘het leven ter hand nemen’ zelden tot nooit helemaal zonder zelfbedrog en schijnzekerheid mogelijk is.

  6. Sas zegt op 3 juli 2006:

    @Mike: Ik spreek ook niet van zekerheden. Wel van ‘doen’ waar mogelijk.

  7. bjorn zegt op 3 juli 2006:

    Dè vraag lijkt mij : wat is dat ‘iets’ dat niet klopt…

    Misschien stapt de held van ons verhaal wel een rizoom binnen, of nog : hij heeft net de enige uitweg uit het rizoom gevonden, namelijk het labyrint binnen. De sukkel is dan de oude man aan ingang, en zeker niet diegene die de sprong waagt.
    Vraag mij trouwens af wat er op het andere gezicht van onze Janus te lezen was…

  8. maria zegt op 3 juli 2006:

    Ik was vorig jaar in iets dat heel veel weg had van een labyrint, een smal om zichzelf cirkelend pad. Als je door durfde te lopen (en niet stiekem onder het doek door een ander deel betrad), – de krommingen volgend – je vanzelf er op een andere plek van de wereld weer uitkwam.

  9. Jeanne zegt op 15 mei 2008:

    Wat mij opvalt is dat er geschreven wordt over een labyrint en dat “niemand het doolhof ooit weer verlaten had…” een labyrint heeft maar een weg die naar het centrum leidt… een doolhof daarintegen heeft meerdere paden en dwaalwegen… dus waar gaat het hier nou om.. een labyrint of een doolhof?
    En: een Rizoom is zo gemaakt dat iedere weg in verbinding kan staan met iedere andere weg, het heeft geen centrum, geen buitenkant, geen uitgang.. het is potentieel oneindig.. ( In de naam van de Roos)

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *