Aan de wieg van iedere gedachte staat een lastig te sturen toevalligheid. Nog maar pas ontkiemd is een idee kwetsbaar en teer. Een denkbeeld moet rijpen alvorens te schitteren. Dit proces wordt gereguleerd in de broeikas der emotie.
Gedachten gedijen op gevoel.
Vanwaar echter komt het zaad alvorens het ontkiemt? Simpel, uit het hart. Uw gemoed speelt net zo’n cruciale rol bij het aanmaken van gedachteflarden als bij het aaneenrijgen ervan. Ze is de moeder aller ideeën.
Het is verbazingwekkend hoe vaak ratio tegenover emotie wordt geplaatst. Als was er een strijd. Vreemd ook dat de met rede begiftigde persoon niet zelden op meewarige toon als gevoelsarm wordt getypeerd.
Koel verstand versus warm gevoel. Een waandenkbeeld. De diepe denker is een gevoelsmens, meer nog dan zij die het zegt te zijn.
_mikzlog
Ziezo.
Dat moest u sedert lange tijd van het hart.
Is het woord gevoelsmens vrouwelijk?! :)
Sinds ik meer voel, kan ik ook beter denken.
Wist ik allang.
Ik voelde het aan, ik dacht erover na, zag dat het goed was (gelijk God), en verheugde mij.
Daarna nam ik een kop thee. Twee suiker.
‘Ik voel, dus ik denk’
(AnamCara)
@O.: Zo is het maar net. Een manifest in 135 woorden.
> Is het woord gevoelsmens vrouwelijk?!
Och, al dat ‘gender-gedoe’, mijn waarde n. ;-) Juist het feit dat de vrouw door velen – niet in de laatste plaats zichzelf – als herder van het gevoel wordt beschouwd, zorgde ervoor dat ik in de laatste zin uiterst doelbewust koos voor het feminiene persoonlijk voornaamwoord. U moet dit niet op Uzelf betrekken, ik spreek er slechts de halve wereld mee aan. Op aan.
@Wil: Ik weet dat U weet.
@AnamCara: Dat dus in tegenstelling tot ‘ik denk, dus ik voel’, wat ik hier in feite betoog :-)
*maakt een rondedansje omwille van zoveel scherpzinnigheid*
;-)