In tegenstelling tot degeen die wij vanaf heden met de term ‘sociale zuignap’ zullen betitelen is de rusteloze geest juist niet per definitie hondsvermoeiend voor anderen. Om hen maalt hij niet. Zijn eeuwig zoeken mag voor omstanders zelfs een weldaad heten.

De bron van onrust zit in hem, daar waar het leeghoofd iets mist. Hij wordt weleens moe van zichzelf, maar goed, daar heeft U geen last van. U plukt de vruchten van zijn wispelturigheid. De parels voor de zwijnen, zogezegd.

Een schrandere dame maakte mij ooit wijs. Ze zei dat het een mens niet past alleen te zijn. Ik geloofde haar niet. Veel later begreep ik pas dat zij de sociale zuignap net zo zeer veracht als ik. Zoeken doe je liever samen.

Het internet is een doodogige inktvis met een miljoen tentakels en nog meer zuignappen. Als de rusteloze geest het verschil niet maakt doet niemand het. Het is welhaast zijn plicht zich als aandachtshoer te afficheren. En dat, waarde lezer, doet pijn.