Neen, ik ben niet de enige die ooit zijn mooiste stukje schreef. Er is nóg zo’n arme ziel. Elke verse pennenvrucht smaakt naar toen, maar is het niet.

Een heel oeuvre samengebald in één enkel schrijven. Het is af. Hij is klaar. Maar hij leeft nog, de ongelukkige, net als ik. Wat moet je dan? De lauwerenrust is geen optie, erkenning krijgt hij toch niet. Leegte rest.

En dat mag U, mindere goden, zich kwalijk nemen. Bewónder de schepping van een ander nou eens in plaats van haar onder Uw eigen drek te bedelven! Léés dat magnum opus, en leer ervan. Plaats zelf pas iets als U aan hem kunt tippen.

En stil dat het werd.