Ze houdt zielsveel van de man die niets is zonder zijn vrouw, haar man. Die liefde toont zich in zijn werk, dat zich misschien nog wel het best laat omschrijven als visuele filosofie. Skazka skazok (de Russische titel is te mooi om te vertalen) heet de animatiefilm, die laat zien waarvan men niet spreken kan. Francesca Yarbusova, de vrouw van het genie, schept de wereld die haar man tot leven brengt. Zij maakt de figuren, tekent, schildert ze, en hij laat ze bewegen met behulp van een ingewikkelde constructie van glasplaten, wieltjes en touwtjes. Allesbehalve een computer. De gouden slak, zoals Yuri Norstein weleens wordt genoemd, is maanden bezig met één minuut film, en het resultaat is dan ook verbluffend.

Een week geleden wees Mijnheer Lijstje mij op Egel in de mist. Tot op dat moment was Yuri Norstein mij onbekend, maar sindsdien is hij in mijn gedachten, niet in de laatste plaats door zijn huidige project: al meer dan vijfentwintig jaar werkt hij aan de mooiste animatiefilm aller tijden, De mantel, naar een verhaal van Nikolaj Gogol. De gouden slak heeft inmiddels een half uur voltooid, en is daarmee op de helft. De tijd dringt echter, want Yuri is nu zevenenzestig. Ik stel me deze baardige Rus soms voor, ’s ochtends aan het ontbijt, in alle rust, zijn vrouw aan zijn zijde, terwijl hij de dag die komen gaat bespreekt. Een dag die lijkt op alle andere, en die hij beleeft alsof het zijn laatste is. Samen met Francesca, zonder wie hij niets is. Zij is de liefde van zijn leven, en dat is al wat telt.