Laten wij dan toch een seconde stilstaan bij het begrip tijd. De tijd vliegt, zo U weet, soms laag soms hoog, een enkele keer is het zelfs de hoogste tijd. Maar wat leren wij van dit gefladder?

Perceptie van de tijd is onder meer afhankelijk van het moment of van de situatie. Een twaalftal minuten in de armen van Uw geliefde of eenzelfde tijdsspanne met Uw hand op een gloeiende kookplaat, het maakt nogal een verschil in tijdservaring, ervan uitgaande dat Uw geliefde zich niet als gloeiende kookplaat manifesteert.

Toch vraag ik mij plotseling af of een snelle denker, in tegenstelling tot iemand met een geringere hersencapaciteit, ook meer tijd tot zijn beschikking heeft, ongeacht de situatie. Het lijkt logisch. Een krachtiger processor maakt meer berekeningen in minder tijd, en kent daarom ook meer ‘idle time’.

Een snelle denker heeft daarom extra tijd om te beseffen dat hij bijvoorbeeld een mooi moment meemaakt. Helaas ervaart hij ook de minder prettige momenten als langer. Hetgeen maar weer eens aantoont dat ik het ook niet zo gemakkelijk heb.

  1. vanzo zegt op 8 augustus 2002:

    tijd bestaat niet, dus het moment is eeuwig dezelfde, slechts de perceptie ervan verschilt. Net zoals de inkleuring, de ervaring ervan enz. En intelligentie is daarin, mijn inziens, een onbelangrijk geheel…

  2. Puck zegt op 9 augustus 2002:

    De snelle denker heeft tijd over om na te gaan of hij goed heeft gedacht. De snelle denker ontdekt geen fouten maar denkt dat dat niet kan. De snelle denker twijfelt, twijfelt meer, raakt in paniek, raakt verstrikt in het eigen denken en zweeft los door de ruimte die zijn denken hem heeft gegeven. De snelle denker zit gevangen in een teveel aan ruimte.

  3. Actiereactie zegt op 9 augustus 2002:

    De langzame denker daarentegen denkt: wat………..bedoeld………..ze………nou………toch……..oh……….is……..het……….al…… ……zo……….laat……

  4. Actiereactie zegt op 9 augustus 2002:

    oh……….kijk………….das………..fout………..bedoelt…………

  5. vanzo zegt op 9 augustus 2002:

    De snelle denker, kan zijn eigen snelheid op een gegeven moment niet meer behapen, laat staan reguleren, ongeacht in welke ruimte zijn/haar denken zit. Tussen genialiteit en gekte hangt slechts een dunne scheidslijn. Voorop gesteld dat we de snelle denker als enigzins geniaal beschouwen natuurlijk…

  6. mIKe zegt op 9 augustus 2002:

    puck: lol, briljant! een schets van je eigen gesteldheid?

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *