“Dat is keilief”, hoorde ik iemand zeggen.

Zo’n woord, keilief, dat vind ik .. nou ja .. keilief, dus. Met name wanneer met zuidelijke tongval uitgesproken. In dat geval kunt U mij opdweilen. Gesmolten.

Zonder nu in klefheid te willen verzanden, iets wat vanzelfsprekend te allen tijde voorkomen dient te worden, moet ik bekennen dat ik zeer wel mogelijk zachtaardiger ben dan dat U zich al die tijd had voorgesteld. Het is een last, kan ik U vertellen. Daar waar doortastendheid gewenst is, wil ik nogal eens aarzelend handreiken. Hoe komt dat toch?

Er is mij weleens gezegd dat ik graag aardig gevonden wil worden. En dat mijn zucht naar genegenheid de soms noodzakelijke hardheid in de weg staat. Een zeer bekende kwaal, waar wel meer mensen aan lijden.

Doch in mijn geval is dat natuurlijk anders.

Ik wil helemaal niet aardig gevonden worden. Ik bén het.

  1. Inge zegt op 2 februari 2004:

    Alsof wij daar nog aan twijfelden. U bent immers een invulling van onszelf. Daar twijfelde U toch niet aan?

  2. bonsai zegt op 2 februari 2004:

    ben jij ik?ben ik jou?keilief,keineig:woorden die ik ooit hoorde,raakten me even diep!
    als was in je handen,ken je dat gevoel?

  3. Fred zegt op 2 februari 2004:

    Aardige gedachte, mIKz. U twijfelt dus slechts aan het perceptievermogen van uw omgeving, of u wordt onzeker van het feit dat u de tekens der (h)erkenning van uw aardigheid niet bemerkt. Bedenk dan dat gevoelens van sympathie meestal wederzijds zijn. (Daar houd ik me dan altijd maar aan vast)

  4. Fred zegt op 2 februari 2004:

    Na herlezing blijkt mijn perceptievermogen ondermaats, het maakt u geen moer uit of iemand u aardig vindt, u weet toch al zeker dat u dat bent. Waar hebben we het dan nog over? Verzoek tot verwijdering van mijn vorige post, als u inderdaad aardig bent honoreert u dit verzoek.

  5. jwl zegt op 2 februari 2004:

    Hoe zeggen ze dat ook al weer: je zwakke kanten zijn vaak ook je sterkste kanten. Vaag, ik geef het toe.

  6. mIKe zegt op 2 februari 2004:

    Niet om aardig te zijn, Fred, maar Uw laatste twee reacties zijn zeer de moeite waard. Van weghalen is dan ook geen sprake.

  7. Puck zegt op 2 februari 2004:

    > Ik wil helemaal niet aardig gevonden worden. Ik bén het.

    aardig, ± on-

  8. anneke zegt op 2 februari 2004:

    Ik had het zelf kunnen zeggen. Alleen niet zo mooi.
    En ik geloof het ook. Ongezien.

  9. elfjetwaalfje zegt op 2 februari 2004:

    van keivaag naar keilief.
    keigaaf zeker ?
    en dat allemaal na grind.
    iemand enig idee hoe je kopje-schudden op een blog in beeld kan brengen ?
    klein detail : beetje meewarig kopje-schudden weliswaar.
    of moet dat bedenkelijk zijn ?
    zoiets als mIKe, mIKe, mIKe …
    kunt u zich dat inbeelden ?

  10. anonymous zegt op 2 februari 2004:

    @bonsai
    als was in je handen, ken je dat gevoel ?
    ofwel een beetje plakkerig
    ofwel verleden tijd

  11. CasaSpider zegt op 3 februari 2004:

    Je bent gewoon keiaardig Mikz!

  12. Willem zegt op 3 februari 2004:

    Mirror, mirror on the wall.

  13. Dimitri zegt op 4 februari 2004:

    Is het prefix kei- eigenlijk een typisch Brabants verschijnsel, overigens? mIKe?

  14. mIKe zegt op 4 februari 2004:

    Tja, wie zal het zeggen, Dimitri? Ik merk wel dat het vaker gebezigd wordt in het zuiden. In Brabant zowel als Limburg. Wil men mij overigens écht doen smelten dan moet U denken aan de Belgische variant.

  15. jnnk zegt op 5 februari 2004:

    In mijn geval is het keianders.

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *