Waarom in vredesnaam een weblog? Vrijwel iedere weblog is deels gevuld met post over de weblog, of, wanneer de site is aangepast, post over de vorm van de weblog. Overigens, de weblog of het weblog, het interesseert me niet zoveel. Plak daar nog een dosis zelfverheerlijking of zelfkastijding aan vast, en al naar gelang de tijd het toelaat een eindeloze hoeveelheid links, en zie daar, Uw basisweblog is een feit. Vanzelfsprekend is het meer dan dat. Een blog weerspiegelt de maker. En is daarmee zowel communicatie instrument als middel tot zelfreflectie. Dit is wat mij zelf intrigeert. Links doen mij niet zoveel. Soms wel aardig, maar meer in de categorie ‘mind candy’ dan daadwerkelijk ‘food for thought’. De mogelijkheid die een weblog biedt om (flarden van) gedachten te vangen, dat is voor mij de essentie. De zogenaamde ongeassimileerde fiches zoals beschreven in Pirsig’s Lila zijn gemakkelijk te vergelijken met blog-entries. Weblog als memorecorder, prachtig! Alleen het uiteindelijke schiften en categoriseren van gedachten, noodzakelijk bij het maken van een intellectueel bouwwerk, dreigt een zeer lange adem te vergen. Dan toch maar een eenvoudig dagboekje? Misschien, maar dan wel in kleurige, gepermalinkte, digitale vorm.