Hoe bloot mag men gaan? Met de billen, bedoel ik dan. Figuurlijk natuurlijk.

Wanneer U iemand iets persoonlijks vertelt, zult U normaalgesproken iets persoonlijks terug krijgen. Het is vrij menselijk om Uzelf kwetsbaar op te stellen naar diegene toe die dat ook al is, en andersom. Toch zal iemand altijd de eerste moeten zijn.

Anderzijds kunt U, in Uw melodramatische stemming, worden afgekapt door degene die, misschien uit zelfbescherming, niet aan de dialoog wenst deel te nemen. Die zegt: “Houdt U nou eens op met Uw gezever en geklootzakkerij”, en U een onverwachte zet geeft waardoor Uw voeten, waaronder de grond toch al niet zo vast was, wegschieten, en U onvermijdelijk op Uw platte gezicht doen belanden.

Nu hoeft U zich over mij feitelijk geen zorgen te maken, want de bodem onder mijn voeten is niet zo wankel. Bloot ga ik echter wel. Doch zo omfloerst dat vrijwel niemand dat merkt. Ik verbaas me wel eens over mijn eigen ontoegankelijkheid. En ook dat gebeurt zonder twijfel weer uit zelfbescherming.

De vraag ligt voor de hand. Waar bescherm ik mezelf dan wel voor? Toch zeker niet voor die ene lamlendeling, die zo ver weg van mijn wereld staat dat ik hem of haar er sowieso niet in zou willen hebben?

Halfvergeten doemt een verschrompeld beeld van een klassiek filosoof, of was het nou schrijver, in mijn hoofd op. Mijnheertje Sartre die vertelt dat het alles Angst is wat de wereld regeert. De Angst voor vrijheid die de mens in het keurslijf der conventie perst.

Ik weet niet wat het nou is. U mag weten dat ik hier sta, vrijwel onbedekt. De enkeling die door alle virtuele lagen weet heen te prikken is meer dan welkom in mijn wereld. Natuurlijk eveneens zonder sluiers. Dat praat namelijk wel zo makkelijk.

  1. Mijnheer Lijstje zegt op 25 januari 2003:

    Maar u bent een onbekende!! Niemand weet uw adres noch gezicht. Ja, zo kan ik me ook blootgeven.
    Of maakt dat niet uit, vraag ik me ineens af. Is het net zo griezelig als je een alter ego op het net bent, en je geeft je bloot? Misschien wel. Ik weet het niet want ik heb geen blog.

  2. Uniquehorn zegt op 25 januari 2003:

    Je beschermt jezelf omdat je anders geen zelf meer zou hebben en dat brengt angst naar boven. Als je _alle_ muren en laagjes volledig zou loslaten, zou je volledig in dit moment opgaan, patronen en emoties vallen weg.
    Het is echter behoorlijk beangstigend om het los te laten, want met dat loslaten vloeit er in feite ook een deel van jezelf weg. Hoe meer je loslaat, hoe meer je jezelf uitvaagt. Daarom houden we het vast. Omdat we iets willen zijn. Een ik.

  3. Cranium zegt op 25 januari 2003:

    Niet zozeer de eigen anonimiteit speelt een rol, als wel die van de anderen, de lezers. Je moet een beeld schetsen, juist omdat niemand je kent: je blootgeven is ook een verklaring afleggen. En ik neem aan dat je dat gedoseerd doet om eerst ook eventuele reacties te peilen. Je vaagt jezelf daarmee niet uit, maar creëert jezelf, en dat kan confronterend zijn.

  4. Willem zegt op 25 januari 2003:

    Maar wat voor de één een stukje blootgeving is, kan voor de ander een normaal gespreksonderwerp zijn, waardoor deze dus niet doorheeft dat de ander iets persoonlijks probeert te delen, niet opmerkt dat de ander zijn masker afdoet, en niet ziet dat er een verschil is tussen masker en gezicht van de delende partij.

  5. Gerda zegt op 25 januari 2003:

    U lijkt mij bloot ook heel aantrekkelijk.

  6. Roseliek zegt op 25 januari 2003:

    Als u zichzelf accepteert en waardeert zoals u bent dan hoeft de vraag hoe bloot u kunt gaan niet door uw gedachten te spelen. Als u immers geen twijfel heeft over uzelf dan zal de mening of reactie van een ander u niet raken of kwetsen. Zelfbescherming is in dat geval dan ook niet nodig is.

    Mocht u toch het gevoel hebben aan zelfbescherming te moeten doen, dan raad ik u aan om na te gaan waar u zich tegen beschermt. Naar mijn idee komt zelfbescherming namelijk voort uit de angst om te horen wat men eigenlijk al weet, maar niet toe wilt geven.

    Ik sluit mij overigens aan bij de opmerking van Gerda. Echter ook “vrijwel onbedekt” bent u reeds aantrekkelijk.

  7. bart zegt op 26 januari 2003:

    Zolang er taal zit tussen mijn innerlijkste innerlijk en de bekijkers daarvan, blijft het een mooi gecontroleerd experiment in openheid.

    Woorden maken van gevoel – dat is precies het soort openheid wat nog te doen is.

    In een log geldt dat boven alles. De woordsluier is immers alles wat je hebt. En dat is prettig; je kunt het beeld wat anderen van je hebben min of meer sturen.

    In het leven van vlees en bloed is taal slechts een onderdeel van de interactie. Lichaamstaal is veel lastiger te beheersen, hoe poëtisch ze ook kan zijn.

    Desondanks ben ik het type dat graag heel ver gaat in openheid; ik heb de ervaring dat als ik nét iets verder ga dan mijn hart me ingeeft, me dat op plekken brengt die ik achteraf bezien zeer waardeer.

    Angst mag dan geheel Sartriaans de wereld beheersen – ertegen vechten mogen we.

  8. mIKe zegt op 27 januari 2003:

    Spijkers met koppen slaat U, gewaardeerde lezer!

    Woorden maken van gevoel, of gevoel maken van woorden. Ik probeer het soms allebei.

    Zet me wel even aan het denken. Ongetwijfeld geef ik sturing aan het beeld van mezelf, creëer ik mezelf, middels dit log. Aan de andere kant is er echter de juiste verstaander, die zelfs die sturing doorziet. Het doet deugd om te zien dat er niet één, maar meer mensen zijn die willen verstaan. Hetgeen mij dan weer met nieuwe energie doet spreken. Misschien wel zuiverder dan ooit.

    Juist is ook de constatering dat blootgeven niet voor iedereen gelijk is. Waardoor men altijd de kans loopt om per ongeluk op de ziel getrapt te worden.

    Ik heb mijzelf onlangs overigens ook eens horen zeggen dat ik niet zeg, of wil zeggen, wat ik eigenlijk al weet. Totnogtoe weet ik echter nog steeds niet wat ik niet wil zeggen, doch als ik daarachter ben, zal ik niet schromen het U te vertellen.

    Glimlachend neem ik verder kennis van de Sirenen in de reakties die mij, als een moderne Odysseus, verleiden in te gaan op hun lokkende gezang, doch U zult begrijpen dat mijn schip voorwaarts moet.

  9. Dr.D zegt op 31 januari 2003:

    Uw schip is slechts een speelbal der elementen. Des te groter de angst dat de mast breekt.
    De elementen die meedogenloos zonder aanzien des persoons of elke vorm van gezag het levenswiel aanslingert…

Voeg een reactie toe

N.B. Het e-mailadres wordt nooit gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *