“Ik kan U met twee zinnen afbranden. En Uw hele log daarbij.”
“Moet ik mij nu zorgen maken?”
“Ach, welnee. Maar als U nog stof tot nadenken wenst, luistert U nu goed.”
“Vertel op.”
“Zoals U bijzonder wel de taal en de produkten van Uw geest wilt beheersen, zo wilt U alle dingen beheersen. Er zijn echter geen zekerheden, Mijnheer, U streeft een illusie na.”
“Mijnheer, U heeft mij zojuist pijn gedaan.”
“Dat weet ik.”
feb
06
2003
Waarbij ik Mijnheer dan toch had willen zeggen dat de zekerheid waarmee de stelling wordt gezet dat zekerheden niet bestaan me enigszins twijfelachtig tenopzichte van de bewuste uitspraak doet staan.
Dank, AR. Het is de constatering die ik had moeten maken, maar niet maakte, omdat ik opkeek tegen de bewuste persoon. Respect en bewondering kunnen af en toe heel verblindend werken.
Ik betrok de uitspraak in eerste instantie op mijzelf, en daarna pas op hem. Waarbij ik de uitspraak zelf eigenlijk nog niet eens in twijfel trok, maar eerder teleurgesteld was over de manier waarop ik door hem werd gezien.
Als iemand weet dat hij u met een dergelijke opmerking pijn doet, dan is het wel erg tactloos gebracht en verdient die persoon uw respect en bewondering geenszins.
Zo ben ik bezig een websiteje te bouwen voor de een of ander en wat denkt U, ik vraag deze persoon wat hij van de meest recente versie vindt en hij geeft commentaar. Wat blijkt: hij zit nog steeds tegen een oude versie aan te kijken omdat ergens tussen hem en mij de boel gecached wordt. Over het beheersen van dingen gesproken. Wat ik hiermee wil zeggen, is: men kan er niet eens zeker van zijn of dat wat ik hier lees, wel recentelijk door mIKe is geschreven!! Het kan net zo goed zijn dat ik tegen een gecachede versie zit aan te staren. En mijn reactie, dit wat u nu leest, dat kon wel eens uit uw cache komen! Dus weest U bedacht, wat u nu leest kon best wel eens niet recentelijk door mij geschreven zijn, misschien zit u wel een tekst te lezen van een persoon die al lang niet meer bestaat, een soort SuperNova (inmiddels zonder Felix Rottenberg). Ja, ik groet u op deze manier vanuit de oertijd. Ik ben Mijnheer Oerlijstje, ridder op de witte dinosaurus. Als u dit zult lezen, kon het best wel eens zijn dat, ik doe maar een gooi, de dinosaurus in het geheel niet meer bestaat, hoewel dit niet waarschijnlijk lijkt, want die beesten fokken maar raak. Als u dit leest, ben IK er zeker niet meer. U ziet slechts een gecachede versie van mij. Let maar eens op, als u de cache van uw browser opschoont, zal ik verdwenen zijn, weg, verschwunden. Als ik er dan nog wel ben: dan wordt het tijd om uw PC naar de reparatie te brengen want dan is er iets goed mis.